Therion – Leviathan

You are currently viewing Therion – Leviathan

Χρονολογία: 2021
Συνολική Διάρκεια: 45:38
Εταιρεία : Nuclear Blast

Όταν συμπληρώνεις 30 χρόνια μεγάλης καριέρας και 17 (!!!) studio albums μέσα από τα οποία έχεις παίξει και πειραματιστεί σχεδόν με ό,τι μπορείς μέσα στα πλαίσια του ήχου που κινείσαι, τότε σίγουρα δεν έχουν μείνει και πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις για να εντυπωσιάσεις το κοινό σου. Ή μήπως δεν είναι έτσι ;

Μετά το «Beloved Antichrist» του 2018 το οποίο ήταν μια ροκ όπερα με διάρκεια πάνω από 3 ώρες (τα σέβη μου στους κριτικούς δίσκων τότε για το κουράγιο τους) φαίνεται πως ήρθε και πάλι η στιγμή για τη μπάντα να απλοποιήσει λίγο τα πράγματα. Σύμφωνα με τον ιδρυτή και εγκέφαλο του γκρουπ Christofer Johnsson, «Έχουμε κάνει το μόνο πράγμα που έμεινε να κάνουμε, αποφασίσαμε να δώσουμε στον κόσμο αυτό που συνέχεια μας ζητάνε, το άλμπουμ αυτό λοιπόν, είναι επίτηδες γεμάτο με THERION hit songs».

Αυτό βέβαια δεν κάθεται και πολύ καλά στ’ αυτιά όταν το ακούς έτσι απλά, οπότε για πάμε να δούμε τι ακριβώς εννοεί ο αγαπητός μας Σουηδός καλλιτέχνης. Ξεκινώντας την ακρόαση, το «The Leaf Of The Oak Of Far» μπαίνει απότομα και σχετικά δυνατά πιάνοντας τον ακροατή εξαπίνης, αλλά γρήγορα μπαίνουν τα γνώριμα οπερετικά στοιχεία και φωνητικά οπότε η τάξη αποκαθίσταστε. Η συνέχεια είναι άκρως ενδιαφέρουσα με το «Tuonela» (απλή συνωνυμία) στο οποίο συμμετέχει ο Marko Hietala, πρώην πλέον μέλος των NIGHTWISH να αποτελεί φυσικά highlight αλλά και πρώτο single του δίσκου, όμορφο και μελωδικό, κλασικό THERION άσμα. Το ομώνυμο κομμάτι που ακολουθεί θυμίζει ίσως τις πρώτες εποχές που η μπάντα πειραματίστηκε με οπερετικά και ορχηστρικά στοιχεία αναδεικνύοντας στο έπακρο την αγάπη του Cristofer για το πάντρεμα των επικών μελωδιών με το metal, κάτι που συνεχίζεται και με την επική μπαλάντα «Die Wellen der Zeit» που ακολουθεί και φέρνει στο μυαλό μάχες παρελθόντων αιώνων, δάση και φωτιές, όπως δείχνει άλλωστε και το πολύ όμορφο βίντεο κλιπ που κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό. Το «Azi Dahaka» που ακολουθεί, είναι γεμάτο από επιρροές της Μέσης Ανατολής, εναλλασσόμενα γυναικεία και αντρικά φωνητικά κλπ. αλλά δεν νομίζω ότι έχει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τελειώνει και σχετικά γρήγορα, μόνο 3 λεπτά είναι η διάρκειά του. Το «Eye of Algol» που ακολουθεί είναι σαφώς καλύτερο, πιο ογκώδες και γεμάτο θα έλεγα, σου τραβάει αμέσως το ενδιαφέρον και σίγουρα είναι μία ακόμα κορυφαία στιγμή του δίσκου. Το «Nocturnal Light» μετά συνεχίζει ακάθεκτο με την ορχήστρα του, αντρικά και γυναικεία φωνητικά, σχετικά αργό τέμπο και μελωδίες, νιώθεις ότι ίσως περίσσεψε από κάποια ροκ όπερα της μπάντας, καλό αλλά μέχρι εκεί για μένα. Το «Great Marquis of Hell» είναι λιγότερο από 3 λεπτά σε διάρκεια και είναι κρίμα που μόνο αυτό είναι σ’ αυτό το στυλ, θα ήθελα περισσότερα παρόμοια κομμάτια εδώ, κλασικό heavy metal, europower θα μπορούσα να πω ίσως καθώς μου έφερε στο μυαλό HELLOWEEN και STRATOVARIUS, λέτε να ήταν αναλαμπή από το παρελθόν ; Στα «Psalm of Retribution» και «El Primer Sol» άρχισα μάλλον να βαριέμαι αλλά ευτυχώς το «Ten Courts of Diyu» που θα κλείσει και τον δίσκο είναι κάπως καλύτερο, ορχηστρικό, αργό, με επιρροές από την Άπω Ανατολή, μία πολύ καλή επιλογή για να κλείσει ήρεμα ο δίσκος, σε κλασικό THERION στυλ.

Αφού λοιπόν τελείωσε ο δίσκος, μένει να απαντηθεί το ερώτημα του αν οι THERION πέτυχαν το σκοπό τους, να δημιουργήσουν δηλαδή ένα άλμπουμ με “hit” τραγούδια όπως δήλωσαν. Δεν γίνεται να το πούμε αυτό με ένα απλό ναι ή όχι, το σίγουρο όμως είναι ότι δημιούργησαν έναν δίσκο «συλλογή», με καινούργια όμως τραγούδια. Με τον όρο συλλογή στην προκειμένη περίπτωση εννοώ ότι μάζεψαν όλες τις επιρροές και τα στοιχεία που τους έκαναν μεγάλους σε όλη την διάρκεια της καριέρας τους, τα πάντρεψαν και τα έβαλαν όλα μαζί παρουσιάζοντάς μας ένα αξιόλογο σύνολο που απευθύνεται στους οπαδούς τους όλων των περιόδων. Εκτός αυτού, όσο ασυνήθιστο κι αν ακούγεται, το «Leviathan» είναι ένας δίσκος που θα πρότεινα να ακούσει και κάποιος που δεν έχει κάποια επαφή με το συγκρότημα και θέλει να τους γνωρίσει. Αυτά νομίζω φτάνουν για να καταλάβει κάποιος τι ακριβώς έχουμε εδώ. Έναν πολύ καλό δίσκο που σίγουρα προσφέρεται για πολλαπλές ευχάριστες ακροάσεις/

Βαθμολογία: 7,5/10
Συντάκτης:  Αντώνης Λιβάνιος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: THERION – Επίσημη Σελίδα

This Post Has One Comment

  1. Amadeus

    Λατρεμένη , μα λατρεμένη μπάντα. Συγκριτικά με τις δυνατότητες της πολύ “flat” δίσκος… Εγώ θα έβαζα και λίγο λιγότερο..

Αφήστε μια απάντηση