Χρονολογία: 2019
Συνολική Διάρκεια: 53:04
Εταιρεία: Prophecy Productions

   Oι Αμερικανοί γίγαντες του Doom/Death, άρχισαν την καριέρα τους στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 στο Chicago των Η.Π.Α. O τραγουδιστής Paul Kuhr είναι ο μοναδικός «επιζών» της μπάντας από τότε. Μία μπάντα που ΔΕΝ είναι γνωστή για τις ριζικές αλλαγές στον ήχο της (ίσα ίσα το αντίθετο), γεγονός για το οποίο έχουν δεχτεί σκληρή κριτική στο παρελθόν. Υπάρχει η κατηγορία των οπαδών που λατρεύουν μια μπάντα να είναι πιστή στο είδος της και κάποιοι άλλοι που θέλουν να δουν πρόοδο στη μουσική που μία μπάντα παίζει. Αν απολαμβάνετε ακόμα τους NOVEMBERS DOOM, πιθανότατα θα ανήκετε στην πρώτη κατηγορία.

   Ο ήχος του «Nephilim Grove» είναι όπως πάντα, μελαγχολικό Doom/Death Metal, μπολιασμένο με κάποιες εξάρσεις άλλων ειδών κατά τη διάρκειά του. Η παραγωγή είναι φοβερή (πως θα μπορούσε να μην είναι άλλωστε, μιας και την έχει αναλάβει ο Dan Swano!). To κάθε κομμάτι σε αυτόν τον δίσκο, έχει μια προσωπικότητα η οποία πάντα είναι εμποτισμένη με τη γνωστή ταυτότητα των NOVEMBERS DOOM. Αυτό είναι κάτι που ποτέ δε διαπραγματεύεται η μπάντα. Δεν πρόκειται ποτέ κανείς να ακούσει χαρούμενες μελωδίες σε κάποιον δίσκο τους.

   Στην εποχή μας, πολλά συγκροτήματα δίνουν βαρύτητα στο πρώτο μισό του δίσκου. Εδώ έχουμε το (θετικό) παράδοξο του ότι ο δίσκος γίνεται καλύτερος όσο περνάει η ώρα, δεδομένου ότι αρχίζει κάπως «χλιαρά». Στο δίσκο υπάρχουν πάμπολλα Doom σημεία, κάποια πιο Death όπως στο «Adagio», ή ακόμη καλύτερα στο «Black light», Black metal περάσματα, κυρίως στο drumming του εναρκτήριου τραγουδιού  «Petrichor», progressive επιρροές («The Clearing Blind», «Still Wrath» με το τρελό prog riff), κάποια περάσματα που θυμίζουν NEVERMORE («The Witness»), KATATONIA («The Clearing Blind»), MASTODON και άλλες επιρροές. Τέλος, έχουμε και το super mainstream και μελωδικό κομμάτι «The Obelus». Το να κλείσει κάπως έτσι ο συγκεκριμένος δίσκος είναι κάτι που δεν το περιμέναμε.

   Μέσα σε όλα αυτά, ο δίσκος δένει πανέμορφα, η ροή από το εκάστοτε κομμάτι στο επόμενο είναι σωστή, όπως και η φωνή του Paul είναι εκπληκτική είτε στα πιο καθαρά της σημεία, είτε στα Death Metal growls.

   Καλό album, με φοβερή παραγωγή, που όσο περνάνε τα λεπτά γίνεται καλύτερο. Πιστό στην παράδοση της μπάντας, με κάποιες ωραίες πινελιές εδώ κι εκεί που δείχνουν ότι προσπαθούν να εξελιχθούν (ίσως λόγω της κριτικής που έχουν δεχθεί, ή γιατί απλά έτσι τους βγαίνει). Όπως και να έχει, το αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Δεν είναι μέσα στις καλύτερες κυκλοφορίες του είδους, ούτε ο καλύτερος δίσκος τους. Οι λάτρεις του είδους αξίζει να το τσεκάρετε. Και κάτι τελευταίο που πρέπει να σημειωθεί είναι το καταπληκτικό εξώφυλλο και συνολικό artwork του δίσκου.

Βαθμολογία: 6.5/10
Συντάκτης: Γιώργος Κ.
Διαδικτυακός Σύνδεσμος NOVEMBERS DOOM – Επίσημη Σελίδα