Όρια. Άλλοι τα εφαρμόζουν, άλλοι τα σέβονται και υπάρχουν και κάποιοι που ποτέ δε θα μάθουν τι είναι. Ίσως όπως και οι χαρακτήρες της σημερινής μας ιστορίας, κανένα φίλτρο, μόνο χάος με τη Black Metal σκηνή, για οδηγό και σωτήρα τους. Ίσως εδώ να κόλλαγε καλύτερα ο τίτλος της ταινίας “A Series of Unfortunate Events”…
Η χρονοκάψουλα δείχνει 1984 και μεταφερόμαστε, στο Όσλο της Νορβηγίας. Λίγο τα ψυχρά ρεύματα, λίγο τα λόγια του παπά που ποτέ δεν έπιασαν τόπο, λίγο η ανάγκη για επανάσταση και μαύρα ρούχα που μάλλον έντυναν τις ψυχές, και οχι το στυλ των πρωταγωνιστών μας.
Η αρχική σύνθεση του συγκροτήματος αποτελούνταν από τον Øystein Aarseth στην κιθάρα με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Euronymous, τον Jørn Stubberud a.k.a Necrobutcher στο μπάσο, και τον Kjetil Manheim στα τύμπανα. Λίγο πριν την εμφάνιση του Dead, όπου θα στοίχειωνε την ιστορία του συγκροτήματος, τα φωνητικά είχε αναλάβει ο Nils Svensson και λίγο αργότερα ο Stele. Τη θέση τους όμως θα έπαιρνε σύντομα ο Maniac, ο οποίος θα έσωζε την κατάσταση ακόμα και μετά το θάνατο του Dead. Μέσα σε όλη τη χαοτική διάταξη αξίζει να προστεθεί και το όνομα του Kittil Kittilsen, ο οποίος ήταν τραγουδιστής των Mayhem από το 1987 μέχρι το 1988, προστέθηκε στην μπάντα μόλις έφυγε ο Maniac και παρέμεινε μέχρι την εμφάνιση του Dead.
Οι επιρροές τους σύμφωνα με τους ίδιους, ήταν από συγκροτήματα όπως οι Venom, Motorhead, Slayer, Black Sabbath και Bathory. Όλα έμοιαζαν “ειδυλιακά” σκοτεινά, τι θα μπορούσε όμως να πάει στραβά;
Δυστυχώς όλα.
Το συγκρότημα είχε μπεί στη διαδικασία, να βρεί τον ιδανικό Frontman. Εκείνον που θα ταίριαζε στο ύφος που ήθελαν να δώσουν, εκείνον που θα μπορούσε να αποθεώσει τη σκηνική τους παρουσία. Και τον βρήκαν, αλλά δυστυχώς τους κράτησε λίγο…
Κεφάλαιο πρώτο: Πιο Dead πεθαίνεις…
Ο Dead έμοιαζε too good to be true. Είχε όλο το πακέτο, αλλά μαζί με αυτό και μια “προίκα” από προσωπικά και ψυχολογικά προβλήματα.
Ο Per Yngve Ohlin ( a.k.a Dead) είχε εμμονή με το θάνατο, που θα ζήλευε ο κάτω κόσμος και έκανε ότι μπορούσε για να μη χάνει το “σήμα” και την επαφή μαζί του.
Μύριζε νεκρά ζώα για να έχει τη μυρωδιά του θανάτου στα ρουθούνια του, έθαβε τα ρούχα του στο χώμα και τα ξέθαβε λίγο πριν εμφανιστεί στη σκηνή, καθώς ήθελε να παρουσιάζει τον εαυτό του σαν πτώμα. Δε δίσταζε να αυτοτραυματιστεί κατά τη διάρκεια των λάιβ, και πετούσε κομμάτια από νεκρά ζώα στο κοινό.
O Stian Johannsen “Occultus” που ανέλαβε τα φωνητικά λίγο μετά το θάνατο του Dead είχε δηλώσει για εκείνον “Δεν έβλεπε τον εαυτό του σαν να ήταν άνθρωπος, θεωρούσε ότι ήταν ένα πλάσμα από έναν άλλο κόσμο. Είχε αρκετά οράματα, θεωρούσε ότι το αίμα του είχε παγώσει στις φλέβες του, ότι ήταν νεκρός. Ήξερε ότι θα πεθάνει”.
Οι περισσότεροι προσπαθούσαν να τον καταλάβουν, αλλά ίσως να μην χρειαζόταν κιόλας. Εξάλλου τι να την κάνεις την ανάλυση, όταν έχεις μπροστά σου τον άνθρωπο που κάνει πράξη την πιο σκοτεινή σου φαντασίωση, και χωρίς να χρειαστεί να του το ζητήσεις καν;
Ο Dead έμεινε στο συγκρότημα από το 1988 έως το 1991, μέχρι που μια “ωραία” πρωία στις 8 Απριλίου του 1991, αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του, με τρόπο που θα έκανε την ταινία “Ψυχώ” να ψάχνει να βρεί λαγούμι να κρυφτεί. Η κατάθλιψη του Dead είχε χτυπήσει κόκκινο, και μην αντέχοντας τον μάταιο τούτο κόσμο και ντουνιά έκοψε τις φλέβες του, το λαιμό του και επειδή μάλλον δεν ήταν πολύ σίγουρος για το αποτέλεσμα, αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι με μια καραμπίνα. Στο σημείωμα που βρέθηκε δίπλα του έγραφε στην αρχή, “Συγνώμη για το αίμα” και συνέχιζε “Κανένας δεν πρόκειται να με καταλάβει, αλλά σαν μια μικρή εξήγηση, δεν είμαι άνθρωπος, αυτό είναι ένα όνειρο και σύντομα θα ξυπνήσω”…
Αυτό που μάλλον δεν είχε σκεφτεί, ήταν ότι ο Euronymous θα έπαιρνε την kodak, και ότι θα τον έβγαζε φωτό για το “οικογενειακό” άλμπουμ του συγκροτήματος.
Α! Και θα έπαιρνε και μερικά κομματάκια από το κρανίο του, για να τα κάνει κολιέ, τύπου, να τα φοράνε για καλή τύχη πριν τις εμφανίσεις τους. Καφρίλα; Κάτσε έχει και άλλο…
Μια από τις συγκεκριμένες φωτογραφίες θα αποτελούσε το εξώφυλλο του bootleg live των Mayhem, “Dawn of the Black Hearts”, που κυκλοφόρησε στις 17 Φεβρουαρίου του 1995. Δεν σας βάζω καν τη φωτό, γκουγκλ έχετε, στομάχι έχετε, καλή αναζήτηση.
Κεφάλαιο δεύτερο: Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος δε θα είσαι
Λίγο μετά την αυτοκτονία του Dead τα πράγματα ήταν λίγο περίεργα και όπως ήταν λογικό ξεκινήσαν οι απώλειες. Ο Necrobutcher αποφάσισε να αποχωρήσει, για να μην κάνει εκείνος μάλλον κάνα φόνο (όπως ακούσαμε και σε πρόσφατη συνέντευξη του) και το συγκρότημα συνέχισε τις προβες του με τον Occultus στα φωνητικά, ενώ ξεκίνησε την ηχογράφιση του άλμπουμ De Mysteriis Dom Sathanas. Η χαρά κράτησε λίγο καθώς ο Occultus αποχώρησε μετά από απειλές του Euronymous για τη ζωή του. Ψυχούλα.
Στα τέλη του 1992 λοιπόν προστέθηκαν άλλα 2 μέλη στη ζωή του “Ατίθασα Νιάτα” συγκροτήματος. Ο Attila Csihar των Tormentor μαζί με τον Varg Vikernes (Count Grishnackh) από τους Burzum, με τον τελευταίο να αποτελεί το μοιραίο πρόσωπο στη μοίρα των Mayhem.
Ο Varg θα προσπαθούσε να πάει παρακάτω και να κάνει τη διαφορά, κάτι που ίσως να μην άρεσε σε κάποιον που θα ήθελε να έχει την πρωτοκαθεδρία στο συγκρότημα. Το 1993 εξάλλου ο Euronymous είχε κάνει επαγγελματικές κινήσεις με την δημιουργία της Deathlike Silence Productions, και το άνοιγμα του δισκάδικου Helvete.
Τι διαχωρίζει όμως την μουσική με την πραγματικότητα; Που σταματά η ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου, ώστε να μπορεί να διαχωρίσει το τι είναι λάθος και τι σωστό; Που είναι τελικά τα όρια που αναφέραμε στην αρχή;
Μέσα στα γεγονότα που ακολούθησαν, ο Varg αποφάσισε να λαμπαδιάσει οτιδήποτε είχε σταυρό στο πάνω του μέρος. Έκαψε ότι εκκλησία βρέθηκε στο διάβα του, και σίγουρα έκανε τους οπαδούς του συγκροτήματος να πίνουν νερό στο όνομα του. Μέχρι τον Ιανουάριο του 1993 είχε κάψει τουλάχιστον 7 κεντρικές εκκλησίες, ενώ δε δίστασε να κάψει μία ανήμερα των Χριστουγέννων του 1992. Ο ίδιος βέβαια δεν δέχτηκε ποτέ ότι ήταν σατανικές οι πράξεις του, αλλά αντίθετα τις θεωρούσε μια “εκδίκηση” απέναντι στον Χριστιανισμό και τις επιρροές του.
Κεφάλαιο τρίτο: Η δολοφονία του Euronymous
Στις αρχές λοιπόν του 1993, η αστυνομία και τα media είχαν αρχίσει να ασχολούνται με το Helvete και το συγκρότημα, οπότε ο Euronymous πήρε την απόφαση να του βάλει λουκέτο.
Το κλίμα ανάμεσα στον Varg και τον Øystein είχε αρχίσει να γίνεται εχθρικό, όπως και οι σχέσεις του δεύτερου, με μέλη της Σουηδικής Black Metal σκηνής.
Τη βραδιά της δολοφονίας ο Varg οδήγησε μαζί με τον Blackthorn από το Bergen στο Όσλο. Ο Blackthorn έμεινε στο αυτοκίνητο και ο Varg ανέβηκε μόνος του, να αντιμετωπίσει τον Euronymous.
Στις 10 Αυγούστου του 1993, ο Varg μαχαίρωσε μέχρι θανάτου τον Øystein , στο διαμέρισμα του στο Όσλο, με τον πρώτο να δηλώνει ότι βρισκόταν σε άμυνα μετά από έντονο καυγά που ξέσπασε ανάμεσα τους. Στις 19 Αυγούστου του 1993 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 21 χρόνια φυλάκιση, όχι μόνο για το φόνο, αλλά γιατί οπως είπαμε και νωρίτερα δεν άφησε εκκλησία χωρίς να της κάνει εικαστική παρέμβαση.
Κεφάλαιο τέταρτο: Και τώρα;
Μετά τη δολοφονία, o Hellhammer και ο Necrobutcher αποφάσισαν να συνεχίσουν στο συγκρότημα και δούλεψαν επάνω στην κυκλοφορία του De Mysteriis Dom Sathanas.
Υπάρχουν πολλές απόψεις και σίγουρα πάρα πολλές θεωρίες για όλα όσα έχουν συμβεί πριν και μετά. Κανείς δεν μπορεί να τα γνωρίζει, παρά μόνο όσοι τα έζησαν. Η οικογένεια του Euronymous ζήτησε από τον Hellhammer να αφαιρέσει τα κομμάτια στα οποία ακουγόταν να παίζει μπάσο ο Varg, ο ίδιος όμως δεν ακολούθησε αυτή τους την επιθυμία. Ο δίσκος κυκλοφόρησε τελικά το Μάιο του 1994 με τον Euronymous στην ηλεκτρική κιθάρα και τον Varg στο μπάσο.
Για αρκετούς εκεί έξω ο Varg θεωρείται μέχρι και σήμερα ένας προδότης επειδή σκότωσε το Euronymous, και αρκετοί έχουν ορκιστεί να εκδικηθούν για το θάνατο του. Η απώλεια του θεωρείται μέχρι και σήμερα, ιδιαίτερα σημαντική για τη Black Metal σκηνή.
Κεφάλαιο πέμπτο: “Lords of chaos”
Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να τη δώ καιρό, και όλο το αμελούσα. Ενώ είχα την εντύπωση ότι θα δω μια B-movie, με εξέπληξε ευχάριστα.
Σίγουρα υπάρχουν ανακρίβειες, σίγουρα θα βρεθούν αρκετοί να δηλώσουν υπέρμαχοι ή κατά των όσων περιγράφει. Εξάλλου πίσω από την παραγωγή κρύβεται η οικογένεια του ενός και σίγουρα αποτελεί τη μία εκδοχή του νομίσματος. Καλό είναι λοιπόν πάντα να κρατάμε και τις δύο όψεις, εξάλλου στο αρχικό intro της φροντίζει να μας προιδεάσει ότι η ταινία έχει βασιστεί σε αλήθειες και ψέμματα. Ποιός ήταν τελικά ο “καλός” της ιστορία και ποιός ο “κακός”; Μήπως τελικά κάποια παραμύθια έχουν 2 κακούς χαρακτήρες στις ιστορίες τους;
Δείτε την ταινία, δεν θα σας απογοητεύσει, εξάλλου οι θεωρίες και τα γεγονότα θα έκαναν ακόμα και το Σιλμαρίλιον του Τόλκιν να μπερδευτεί και να θέλει να βγάλει άκρη.
Συνοψίζοντας λοιπόν, αντιλαμβανόμαστε ότι οι εξελίξεις μερικές φορές τρέχουν πριν από εμάς για εμάς. Στην ιστορία των Mayhem η οποία καλά κρατεί μέχρι και σήμερα, υπάρχουν λάθη και σωστά τα οποία μπορεί να αναλύουμε με τις ώρες, ακόμα και να τσακωνόμαστε για αυτά…
Το σίγουρο είναι ότι με 2 στο χώμα και έναν στη φυλακή, κάτι όντως πήγε πολύ στραβά. Ίσως μερικοί να παίρνουν το στυλ τους πολύ πιο σοβαρά από ότι χρειάζεται. Εξάλλου τα όρια δεν έβλαψαν ποτέ κανένα…
Χρύσα Αντωνιάδη
Πολύ ωραίο αφιέρωμα, συγχαρητήρια! Την ταινία την είδα και μου άρεσε πολύ. Φυσικά, όπως λες και συ, πότε δεν θα μάθουμε την αλήθεια.
Η ενός καλλιτέχνη είναι να σπάει τα προσωπικά του όρια για να τον προχωράει .Εκεί λίγο χάνεται το πράγμα όσον αφορά πόσο ξεκάθαρος είναι ο στόχος ή το όραμά του και κατά πόσο μαθαινει να χορεύει στο χάος χωρίς να τον καταπίνει.Όσο για την ταινία ,ή τα υλικά που βγαίνουν πλεον στην δημοσιότητα γενικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι την εποχή που διαδραματίζονταν όλα αυτά οι άνθρωποι δεν είχαν πλαίσιο για να εκτονωνόσουν τις σκέψεις και να δώσουν αντίδραση και αντίθεση .Ωραία είναι κάτι δεκαετίες μετά να κρίνουμε και να κατακρίνουμε αλλά να μην ξεχνάμε οτι τότε ξεκινούσε ωμά και χειμαρωδώς αυτό που σήμερα μας φαίνεται οικείο.Δεν δικαιολογούμε,αιτιολογούμε και σίγουρα βλέπουμε ξεκάθαρα αυτό που λέει το άρθρο.Σίγουρα υπάρχουν άκρα μέσα μας ανεξερεύνητα και τα όρια μας κρατουν ασφαλείς απο αυτά-)
Ωραίο καλοφτιαγμένο άρθρο, περιγράφει την κατάσταση επί της ουσίας χωρίς πολλές σάλτσες, γενικά έτσι έγιναν τα πράγματα, από τότε κι εμείς έτσι τα ακούσαμε. Να σημειώσω εδώ ότι 2 κομμάτια απ το κρανίο του Dead είχαν σταλεί και σε Έλληνες φίλους της μπάντας, είχα δει το ένα γράμμα τότε και είχα πάθει ήττα ….
Η ταινία είναι καλή, όπως λέει και ο παραγωγός της, “πάρτε την σαν ταινία, όχι ντοκιμαντέρ” !!
Μες τις υγείες μας γενικότερα !!!
άρθρο, περιεκτικό κ περιγραφικό χωρίς υπερβολές. Παραθέτει τα γεγονότα όπως τ χουμε ακούσει. Για το αν έγιναν ακριβώς έτσι η όχι μόνο 2 άτομα μπορούν να το πουν κ ο ένας δεν ζει. Καλή η ταινία σαν ταινία η οποια στην εισαγωγή της αναφέρει ότι βασίζεται σε αλήθειες κ ψέματα. Μπράβο για το άρθρο,,από τα καλύτερα που έχω διαβάσει πάνω στο θέμα κ την ταινια
Ένα πολύ μεστό άρθρο που περιγράφει τα γεγονότα με ακρίβεια (!?!) , τουλάχιστον όσο ξέρουμε και από αυτά που έχουν πει σε συνεντεύξεις τους οι εν ζωή ήρωες. Για την ταινία έχω τις ενστάσεις μου καθώς έχει πάρα πολλές ανακρίβειες , μάλιστα ο ίδιος ο Varg έχει βγάλει βίντεο που τις απαριθμεί. Πέραν τούτου είναι μια πολύ “καθαρή” και “καλοφτιαγμένη” ταινία , που δεν ανταποκρίνεται στην σκοτεινή πραγματικότητα… Εμένα προσωπικά δεν μου άρεσε , και θεωρώ ότι σε αυτή την ιστορία αξίζει να γίνει μια καλύτερη προσπάθεια κινηματογραφικής απεικόνισης,.
Μπράβο πολύ ωραίο άρθρο! Πολυ περιεκτικο,άμεσο στον μέσο αναγνώστη κ γεμάτο απο σωστές πληροφοριες απο την αρχή έως το τέλος.Θα ήθελα ένα άρθρο απο την πλευρα σου ως συμπληρωματικο που να φωτίζει κρυφές πτυχές της ζωής κ της προσωπικότητας του Euronymous. Θεωρώ αρκετός κόσμος θα ήθελε να ενημερωθεί περαιτέρω για αυτή την ισχυρη και αινιγματική προσωπικότητα.Φιλικά!
Νίκος Μαθιόπουλος
Πολύ καλό άρθρο … συγχαρητήρια
Η ταινία με απογοήτευσε με την επιλογή του casting
περίμενα λίγο καλύτερους ηθοποιούς Εμφανισιακά και ερμηνευτικά
αλλά κατά τα αλλά είναι μια
ευχάριστη εμπορική ταινία
βασισμένη σε αληθινά γεγονότα που κανείς δεν ξέρει την πραγματική αλήθεια αλλά αυτό είναι και η ουσία Άλλωστε ψυχαγωγία ..
Την ταινία την έχω δει κι εγώ και όντως μ’άρεσε! παραδόξως 😛 . Σχετικά πρόσφατα ανακάλυψα ότι ο Varg έχει κανάλι στο Youtube κι έχει διάφορα βιντεο.. Τυχαία μετά την προβολή της ταινίας είδα βιντεο του Varg που είχε σαν περιεχόμενο την συγκεκριμένη ταινία. Δυστυχώς σήμερα συνειδητοποίησα πως έχει αποκλειστεί απο το youtube λόγω των περιεχομένων των βιντεο τύπου πληροφορίες για την μαύρη εποχή των Mayhem τον θάνατο του Euronymous κτλ. λέγοντας χαρακτηριστικά και ανενόχλητα τη φράση: The day I killed Euronymous.. Ι stabbed him.. κτλ.. Όσον αφορά την ταινία αναφέρει ότι το hollywood κάνει θαύματα πλέον και ότι τα μισά και παραπάνω είναι αληθή γεγονότα και άλλα..
Μπράβο Χρύσα! Εξαιρετική δουλειά για άλλη μια φορά!
Ωραίο άρθρο, συνοψίζει όσα ξέρουμε με ένα ύφος καθαρά αποστασιοποιημένο. Όσο για την ταινία, ένα τύπου ντοκιμαντέρ με στοιχεία υποκειμενικότητας όπως έχει ήδη αναφερθεί. Προσωπικά, αναφορικά με την ταινία, ούτε κρύο ούτε ζέστη.
Πολύ ωραίο άρθρο όντως και χαίρομαι που δεν υπήρχε focus στην “ταινία”.
Είναι η ιστορία για την οποία ποτέ δεν βαριέμαι να διαβάζω,ίσως γιατί την έζησα χρονικά μαζί με όλο το κύμα του Νορβηγικου black metal.Ποσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα τόσο καλογραμμενο άρθρο.
Την αλήθεια δυστυχώς την γνωρίζουν μόνο λίγοι…
Ας αρκεστουμε στην ταινία καί όσα προσπαθεί να απεικονίσει
Ωραιο το αρθρο και αντικειμενικο. Οντως η ταινια δεν ειναι κακη και δεν καταλαβαινω την οργη καποιων γι’αυτην. Καταλαβαινω πως ισως διαφοροι οπαδοι του varg, εχουν θιχτει, αλλα η ταινια δεν παρουσιαζει τον Euronymous, ως αγιο, ιδιως στην σχεση του με τον Dead.
Εξαιρετικό , επί της ουσίας , χωρίς σάλτσες και υπερβολές !!
Σίγουρα ένα από τα καλύτερα άρθρα που έχουν γραφτεί για την πιο
σοκαριστική και βίαιη ιστορία της Black Metal σκηνής και όχι μόνο !!
Μπράβο Χρύσα !!!
Αναφορικά με την ταινία , ναι μεν , αλλά ….
‘Οσοι έχετε διάθεση , μπείτε στην διαδικασία να δείτε το
” Satan Rides The Media ” του Torstein Grude .
Είναι ένα ντοκυμαντέρ της νορβηγικής tv των mid 90`s
που νομίζω ότι δεν θα σας απογοητεύσει !!
Ημέρα ιστορικής αναδρομής σήμερα για την σελίδα THE GALLERY, πάνω σε γεγονότα που στιγμάτισαν την Νορβηγική και την Παγκόσμια Black Metal σκηνή, δίνοντας εφαλτήριο σ’ αυτό το τόσο ξεχωριστό μουσικό στερέωμα να ξεχωρίσει απ’ όλα τα άλλα μέταλ παρακλάδια! Λυπηρά γεγονότα που άφησαν ένα “μαύρο σκοτεινό πνεύμα” να πλανάται πάνω απο την Extreme Metal σκηνή της Νορβηγίας και δυο θρύλικές μορφές να την ακολουθούν για πάντα….Εμπεριστατωμένη έρευνα απο την Χρύσα και μπράβο της!
Πολυ καλο Άρθρο. Μπράβο . Και η ταινία Καλή ήταν. Τώρα το Τι είναι αλήθεια και τι Οχι, μόνο η μπάντα το ξέρει.
Μπραβο για το αρθρο τοποθετειται αντικειμενικα…δυστηχως ολοι θα θελαμε μια καλυτερη παραγωγη
Εξαιρετικο,λιτο,περιεκτικο με παραπομπές και φυσικά “κερασάκι” την ταινία.Μια μικρή διορθωση να μου επιτρεψεις.Ειναι 2 στο χώμα και 3 στη φυλακή,μιας και ο Blackthorn (a.k.a Snorre Westvold Ruch) εξέτισε 8 χρόνια φυλακή για συνέργεια στο φόνο του Euronymous-οδηγούσε το Passat station wagon της μάνας του ενώ και ο μετεπειτα τραγουδιστης τους ο Ούγγρος Attila Csihar είχε συλληφθει με πάνω απο 300 χάπια ecstasy στην κατοχη του.Μπραβο για την έρευνα!
Καλό το άρθρο για εισαγωγή στην όλη ιστορία,να προσθέσω για κάποιους που ενδιαφέρονται, να δουν τα ”Until the light takes us” και το ”Once upon a time in Norway”,επίσης να πω ότι στην ταινία Lords of chaos τον Attila τον παίζει ο γιός του!
Μπραβο στην χρυσα για το πολύ Καλό κείμενό ψαγμενο αναλυτικο και καλο γραμμένο.Εχω διαβαση την ιστορια γυρω απο το συγκρότημα αρκετες φορες κυριως απο το METAL HAMMER αλλα δε βαριεμαι ποτε ειναι ενδιαφερουσα παρ’ολη την παράνοια.Να σημειώσω πως τους ηδα live στην Θεσσαλονίκη 2017 για την περιοδεία του de mysteries dom satana ηταβ εμπειρία.
Εξαιρετικο άρθρο!!!!! Πολύ σωστή,την αλήθεια δεν θα την μάθουμε ποτέ!!!!
Τρομερό άρθρο. Η νέα γενιά να καθίσει να το διαβάσει να καταλάβει τι εστί True authentic Norwegian Black Metal!!! \m/\m/