Χρονολογία: 2022
Συνολική Διάρκεια: 44:11
Εταιρεία: Norma Evangelicum Diaboli
«Τα σύνορα της ψυχής δε θα τα βρεις, όποιον δρόμο κι αν ακολουθήσεις, τόσο βάθος έχει η ουσία της.», Ηράκλειτος. Ο γνωστός ψυχοθεραπευτής και ψυχίατρος Carl Jung ενσωμάτωσε στο ψυχιατρικό του σύστημα, αλλά και στις μεθόδους ψυχοθεραπείας που εφάρμοσε, τον περίφημο Νόμο της Εναντιοδρομίας, ο οποίος βασίζεται στη φιλοσοφία του Ηράκλειτου περί αρμονίας των αντιθέτων. Πάνω σε αυτή την αρχή, ο Jung προσπαθούσε πάντα να ρίξει μια γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα σε δύο, φαινομενικά, αντίθετα στοιχεία στην προσωπικότητα των εκάστοτε ασθενών του: στο συνειδητό, από τη μία (με την ορθολογική σκέψη και τον κριτικό νου) και το ασυνείδητο, από την άλλη (με όλες τις αρχέγονες ενέργειές του.) Aυτή η συνύπαρξη συνειδητού και ασυνείδητου, με τις εκ διαμέτρου αντίθετες δυνάμεις τους, ήταν για τον Jung το κλειδί της ψυχικής ισορροπίας κάθε ανθρώπου, όπως ακριβώς για τον Ηράκλειτο, η θαυμαστή τάξη και λειτουργία του Σύμπαντος βασιζόταν στην αρμονία των αντίθετων στοιχείων μέσα στη Φύση: μέρα και νύχτα, φως και σκοτάδι, ζέστη και κρύο. Η δωδεκάλεπτη ομώνυμη εισαγωγή έρχεται να ξενίσει και, μερικώς, να απογοητεύσει αρκετούς από τους ακόλουθους των DEATHSPELL OMEGA, εκ των πρωτεργατών του λεγόμενου και ως Orthodox Black Metal (όπου Ορθοδοξία βλέπε τη σωστή θεολογική ή δογματική τήρηση μιας θρησκείας), μιας και είναι μια σύνθεση αρκετά έξω από τα νερά τους. Η αλήθεια, όμως, είναι λίγο διαφορετική. Πότε οι DEATHSPELL OMEGA ακολούθησαν πιστά και δογματικά κάποιες νόρμες; Ποτέ δεν υιοθέτησαν electro, κινηματογραφικά στοιχεία όπως στην «Enantiodromia». Κι όμως, φαίνεται ότι η παλιότερη, συχνή συνεργασία τους με τον CARPENTER BRUT κάτι άφησε- μην φανταστείτε, βέβαια, electro beats και λοιπά μπλιμπλίκια – δυσδιάκριτα μεν αλλά υποβόσκοντα. Οι καλεσμένοι, βέβαια, εκλεκτοί. Ο Mortuus, o M από MGLA και ο Spica από τους S.V.ES.T δίνουν το δικό τους ξεχωριστό στοιχείο, σε όλο αυτό το ανοσιούργημα.
Ο Σοπενχάουερ έγινε γνωστός κυρίως για την ίδρυση ενός νέου φιλοσοφικού ρεύματος επίκεντρο του οποίου είναι η Βούληση ως μεταφυσική αρχή κατανόησης του κόσμου αλλά και του ίδιου του ατόμου. Η ανάλυση της Βούλησης οδήγησε τον Σοπενχάουερ στο συμπέρασμα ότι οι συναισθηματικές, σωματικές και σεξουαλικές επιθυμίες δεν μπορούν ποτέ να εκπληρωθούν ολοκληρωτικά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Σοπενχάουερ να κατατείνει προς έναν τρόπο ζωής που απέρριπτε τις ανθρώπινες επιθυμίες, παρόμοιο με αυτόν που διδάσκουν ο Βουδισμός και οι Βέδες. Γιατί όμως αναφέρω τον Σοπενχάουερ; Επειδή το «Eadem, Sed Aliter» αποτελεί μέρος του αποφθέγματός του «Το γενικότερο δίδαγμα της ιστορίας είναι: τα ίδια, με διαφορετικό τρόπο. Όποιος έχει διαβάσει Ηρόδοτο έχει διαβάσει σχεδόν όλη την ιστορία.». Η διεύρυνση του ρυθμού, μέσω ενός δημιουργικού πλαισίου, ενισχύεται από το blastbeat των τυμπάνων σαν πολυβόλο 50χιλ σε έναν υπνωτιστικό ρυθμό και έρχεται σε μια αρμονική αντιδιαστολή με τις στρυφνές κιθάρες. Το σταδιακό χτίσιμο στο μοτίβο του post και η οργισμένη εκφορά των στίχων προσφέρει ένα κράμα ηχοχρωμάτων αρκετά έξω από τα στενά, ούτως ή άλλως, όρια του Black Metal, όπως το πρεσβεύουν οι DEATHSPELL OMEGA.
Στο ομώνυμο τραγούδι που ακολουθεί, θα διακρίνουμε την κύρια διαφοροποίηση, η οποία έγκειται στην ατμόσφαιρα που πηγάζει από αυτό και στις πολυστρωματικές κιθάρες. Ξεκινώντας με έναν θριαμβευτικό τόνο, εξελίσσεται σε μελωδικό Black Metal ορυμαγδό φέρνοντας στο νου τις περιπλανήσεις των SUMMONING και τον αρχέγονο φυσιολατρικό ενθουσιασμό των IN THE WOODS. Το απόκοσμο και συνάμα γοητευτικό ντελίριο σε συνδυασμό με το αρχοντικό μπάσο προσδίδουν μια δυναμική στο τραγούδι, μια υπέρβαση που καλείται κάποιος να πορευτεί μέσω αυτής. Η διαύγεια των οργάνων, το υμνικό συμφωνικό πέρασμα καταλήγουν στην αιχμαλωσία της στιγμής εκείνης της απόγνωσης, της απόλυτης παραδοχής της ματαιότητας.
Όταν όμως έρθει η στιγμή για να κριθούμε, «Sie Sind Gerichtet» Thrash Metal, το τοπίο ξεκαθαρίζει από όποιο πέπλο μυστηρίου υπήρχε, το γνωστό μανιακό drumming καθαρίζει τον χώρο ώστε οι κιθάρες να επιδείξουν και πάλι την πίστη κι αφοσίωσή τους στο ορθόδοξο δόγμα και ο καλεσμένος Mortuus ή αλλιώς Arioch (ανάλογα αν τον ακούμε στους FUNERAL MIST ή στους MARDUK) συνεισφέρει το δηλητήριό του στην αποπεράτωση του ανίερου οικοδομήματος. Η σεμνή τελετή των πέντε συνθέσεων θα ολοκληρωθεί με ένα εντελώς απροσδόκητο τρόπο, την εμφάνιση των VOIVOD (τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά) με πολλά προοδευτικά στοιχεία να εμφανίζονται και, κυρίως, έναν rock groove ρυθμό, ενίοτε και progressive, να παλεύει με την αποφορά του Miko Aspa να δημιουργήσει εικόνες στο μυαλό του ακροατή ως κατακλείδα.
Το «The Long Defeat» εστιάζει στην αρμονία και τη δυσαρμονία, το φως και το σκοτάδι, τον πόλεμο και την ειρήνη, την εξέλιξη και τον δογματισμό. Δεν ξέρω αν θα ήταν σωστό να θεωρηθεί η καλύτερη δουλειά τους, μέσω των συχνών και πολλαπλών επαναλήψεων ίσως για κάποιους τεθεί ως θεμιτό, εντέλει. Είναι όμως σημαντικός δίσκος , αντάξιος από μπροστάρηδες τύπου σαν τους DEATHSPELL OMEGA, ηγέτες και καθοδηγητές, ποιμένες και στρατηλάτες. Αφήνοντας το πεδίο όπου έδρεψαν δάφνες θριάμβου, υποχρεώνουν τους μαθητές να κάνουν ανασύνταξη κι αποκατάσταση του αντικειμενικού σκοπού κι αυτοί αναχωρούν για νέα πεδία δόξας και παλινεγγεσίας, συνειδητοποιημένοι για τη ματαιότητα τού να παραμένουν πιστοί στο Δόγμα. Οι Ακόλουθοι θα ακολουθήσουν, από κοντά κι οι Παράκλητοι κι οι Απόκληροι, οι Εκλεκτοί και οι Πεφωτισμένοι, οι Επικαλούντες κι οι Επίκλητοι. Θα βλέπουν το Φως, χωρίς όμως να αποτυπώνεται στο Μάτι, έως την Αποκατάσταση των Πάντων. Εγώ λέω να πάω μαζί τους, εσείς;
Βαθμολογία: 7.5/10
Συντάκτης: Δήμος Καραδήμος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: DEATHSPELL OMEGA – Επίσημη Σελίδα
