The Management Topic (Vol.1): Μας Χρειάζεται Ή Όχι Αυτός Ο Τύπος;

You are currently viewing The Management Topic (Vol.1): Μας Χρειάζεται Ή Όχι Αυτός Ο Τύπος;

     Φιλαράκι μου ελπίζω να άραξες λίγο το καλοκαίρι, άλλωστε στην παρούσα φάση σχεδόν όλοι «αράζουμε» λόγω της όλης κατάστασης με τον Covid-19, αλλά ΦΥΣΙΚΑ η ζωή συνεχίζεται! ΦΥΣΙΚΑ και η μπάντα υπάρχει και ειδικά τώρα καλείται να κάνει πράγματα  κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι και να φαίνεται ενεργή. Εδώ έρχεται και κουμπώνει λοιπόν το μέγα θέμα: Χρειαζόμαστε εξωτερική βοήθεια; Χρειαζόμαστε έναν 3ο άνθρωπο; Χρειαζόμαστε έναν τύπο να μας «διευθύνει»;

     Όλοι μας κάποια στιγμή είτε αναζητήσαμε είτε θα αναζητήσουμε βοήθεια στον τρόπο με τον οποίο οδηγούμε τα πεπραγμένα μας ή στον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να κατευθυνθούμε και να δράσουμε, ώστε να επιτύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Η Μπάντα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που αποτελείται από έμψυχο και άψυχο υλικό, βάζει στόχους –τουλάχιστον αυτό οφείλει να κάνει- διαθέτει κάποιους πόρους, μικρούς ή μεγάλους και φυσικά χρειάζεται ένας συντονισμός ώστε όλο αυτό το πακέτο να κάνει σωστά και μετρημένα βήματα. Μην παραξενευτείς και μη σε ξενίσει η παρομοίωση: Ναι, χρειάζεται ένας «διευθυντής» στην όλη προσπάθεια, ένας που θα προτείνει, θα βρει λύσεις, ενίοτε θα βάλει και τη φωνή αν αυτό χρειάζεται ΑΛΛΑ! Θα αναλάβει και το κόστος των επιλογών του στο τέλος!

    Η έννοια του –καλλιτεχνικού- manager στην Ελλάδα είναι κάτι που σηκώνει πολλή συζήτηση. Επί της ουσίας ένας τέτοιος άνθρωπος είναι επιφορτισμένος με χίλιες δύο ευθύνες από τις πιο πιθανές έως τις πλέον απίθανες. Είναι ο άνθρωπος που θα βρίσκεται αναπάσα ώρα και στιγμή πίσω από όλα και θα συμβουλεύει, θα αποφασίζει –ενίοτε ΚΑΙ θα διατάζει- για  θέματα που αφορούν το πώς θα κινηθεί ο καλλιτέχνης, πού θα παίξει live, πώς θα παίξει, με τι όρους θα παίξει,  τι θα πει όταν του απευθύνουν το –όποιο- ερώτημα, πού, πότε και πώς θα παρουσιάσει τη δουλειά του… ακόμα και τι ώρα θα πρέπει να ξυπνήσει προκειμένου να μη χάσει την πρωινή πτήση για τον επόμενο σταθμό της περιοδείας… Πρόκειται για έναν άνθρωπο που είναι κυριολεκτικά στο πόδι συνεχώς και αδιαλείπτως και οφείλει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του καλλιτέχνη που εκπροσωπεί, ό,τι και να σημαίνει αυτό.  Γι΄άυτό είναι εδώ. Γι΄άυτό πληρώνεται –γιατί ΦΥΣΙΚΑ και πληρώνεται- για τις υπηρεσίες που προσφέρει! Ένας τέτοιος άνθρωπος αποτελεί σε πολλές περιπτώσεις και το κλειδί της επιτυχίας για έναν καλλιτέχνη και αυτό το διαπιστώνεις κι εσύ εύκολα, φτάνει να ρίξεις μια ματιά στο ιστορικό πολλών αγαπημένων σου καλλιτεχνών, σε έναν χώρο που το χρήμα αποτελεί κινητήριο δύναμη! Σε έναν χώρο όμως μικρότερο, πιο «γειτονικό» με το χρήμα να αποτελεί αγαθό προς εξαφάνιση τι γίνεται…. Έλα ντε! Τι γίνεται;

    Δε σου κρύβω ότι κι εμένα με προβληματίζει πολλάκις το θέμα. Είναι βλέπεις αυτά  τα παιδιά που κατά καιρούς παρουσιάζονται στην πιάτσα και αυτοαποκαλούνται“Managers” «Είμαι ο/η Τάδε και είμαι ο/η manager των Τάδε…» Είναι ο τυχοδιωκτισμός και η μανία αυτοπροβολής  που εκπέμπεται από μέρους τους αλλά και  η κοροϊδία που εισπράττει στο τέλος η μπάντα όταν δει το υστέρημά της από τα χρήματα που διαθέτει να έχει εξαφανιστεί χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα… Είναι τα φουσκωμένα με έπαρση μυαλά που πουλούν φούμαρα και φύκια για μεταξωτές κορδέλες τάζοντας «διεθνή καριέρα» την ίδια στιγμή που οι ίδιοι δυσκολεύονται να μιλήσουν υποτυπωδώς  σωστά Ελληνικά πόσο μάλλον Αγγλικά ή κάποια άλλη ξένη γλώσσα -αλλά τάζουν διεθνείς καριέρες!-… Είναι οι φίλοι που πλησιάζουν σε φάση «έλα μωρέ, σιγά το πράγμα, θα το αναλάβω εγώ και δε θέλω και λεφτά…»  χωρίς καμία γνώση χωρίς καμία διάθεση να μάθουν το χώρο που θα κινηθούν και στην καλύτερη δεν κάνουν τίποτα, στη χειρότερη…. άστο! Δε θές να ξέρεις! Βέβαια μετά απευθύνεις το ερώτημα «καλά ρε άνθρωπε, αφού δεν ξέρεις, ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΚΑΤΕΥΕΣΑΙ;»  Και υπάρχουν και κάποιοι που έχουν μια κάποια γνώση και, τουλάχιστον τίμια, λένε «θα κάνω το καλύτερο που μπορώ για σένα, κάλυψέ με σε κάποια έξοδα και εδώ είμαστε να βλέπουμε μαζί το τι γίνεται». Τελικά πού είναι η αλήθεια;

        Η αλήθεια φίλε μου είναι σε σένα! Εσύ καλείσαι να ανακαλύψεις την άκρη του νήματος. Λυπάμαι που θα στο πω… Θα χρειαστεί να γίνεις λίγο «σκύλος» και να κρίνεις αφού ζητήσεις έμπρακτες αποδείξεις για το «τι και πώς θα γίνει» για τη Μπάντα σου. Ναι, θα συμφωνήσω, καλό είναι να υπάρχει ένα ακόμα άτομο, ένας 3ος άνθρωπος, ένας τύπος που να κατευθύνει τρόπον τινά την όλη κατάσταση αλλά όχι εν λευκώ! Τον έλεγχο πρέπει σε κάθε περίπτωση να τον έχεις εσύ και οι συμπαίκτες σου και μην παραμυθιάζεσαι! Δυστυχώς ΔΕ ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ή στην Αγγλία των 90’s! Μη σου γεμίζουν λοιπόν το κεφάλι διάφοροι με διεθνείς καριέρες και τα ρέστα –και όχι, δε θέλω να σου κόψω τα φτερά, θέλω απλώς να σου πω την αλήθεια-  ζητώντας σου μάλιστα παχιό-παχιό μηνιάτικο, γιατί σύντομα, πολύ σύντομα, θα διαπιστώσεις ότι απλά έχασες χρήμα και κέρδισες λόγια με τη διεθνή σου καριέρα να είναι Κούφια Καρύδια. Σαφώς και θα συναντήσεις και σοβαρούς ανθρώπους… από κοντά όμως! Ζήτα περγαμηνές και κράτα τον έλεγχο! Για να μη βρεθείς εσύ ξαφνικά… εκτός ελέγχου!

     «Και τι γίνεται αν τελικά δεν καταφέρω να έχω ένα τέτοιο άνθρωπο, αν οι συνθήκες, η και η πείρα μου δεν το επιτρέψουν να έχω έναν που θα με πάρει από το χέρι να με πάει έστω λίγα βήματα παρακάτω;»  Αυτά στο επόμενο.The Management Topic (Vol.2): Manager Του Εαυτού Σου; Φυσικά! Γιατί Όχι!

   Καλή σεζόν!….Όσο καλή μπορεί να είναι βέβαια αυτή η σεζόν.

Μουσικάρες Πάνω Από Όλα!
Σάββας

This Post Has 5 Comments

  1. Tasos

    Δεν κρύβω οτι αυτή είναι η αγαπημένη μου στήλη. Και ο λόγος είναι πολύ απλός. Έστω οτι είσαι ένας πιτσιρικάς και μπήκες στο μαγαζί να αγοράσεις το πρώτο σου μουσικό όργανο. Εκεί είναι που έρχεται ο Σάββας, σε παίρνει από το χεράκι και σε οδηγεί σε όλη σου τη σταδιοδρομία μέχρι να γίνεις rock star. Με απλές και κατανοητές οδηγίες. Με αλήθειες και σταράτες κουβέντες, όχι μόνο στο πρακτικό-τεχνικό μέρος, αλλά και στο σημαντικότερο, αυτό του ήθους και της συμπεριφοράς. Και κάνει ακόμα και τον πιο άπειρο να νιώθει “είμαι ένας από εσάς”. Ευχαριστώ και περιμένω το επόμενο άρθρο ….

    1. Έχουμε πολλά να πουμε ακόμα Τάσο. Σίγουρα οι Rock Stars τελειώσαν ή τουλάχιστον δε θα βγούν νέοι Rock Stars ή αν θές έτσι εκτιμώ προσωπικά. Αυτό όμως που έλειπε είναι αυτό που λές, οι σταρατες κουβέντες για το τι χρειάζεται να γίνει και τί όχι. Και πάντα με το γνώμονα οτι, “αυτά που γρ΄φονται, σας προτείνονται. Δεν είναι πανάκεια”.

  2. David

    Πολύ ενδιαφέρον θέμα. Ταπεινή μ γνώμη είναι πως κάποτε ναι χρειάζονταν οι μανατζερ γιατί χωρίς αυτούς δεν γινότανε τίποτα δεν εβγαινες απο το καβουκι σ.Εχουν εκτόξευση καριέρες και ταλέντα αλλα τους εχουν ξεγελάσει και πολύ σε οικονομικό θέμα.Το καλο ειναι πως σημερα στην εποχή μας ο καλλιτέχνης είναι πιο ψαγμενος και μπορεί να διαχειρίζεται καλύτερα και πιο ‘αυτονομα’τα οσα αφορουν γενικα τη μπάντα ως ενα βαθμό και αυτό γιατί ΝΑΙ χωρίς τη στήριξη κάποιας εταιρείας η ενα δυνατό Promo δεν γίνεται δουλειά .Σηκώνει και τσίπουρο η κουβέντα για παρακάτω

    1. Ακριβώς! Και στο επόμενο άρθρο πάμε να δουμε βασικές και απλές μεθόδους στο D.I.Y.

Αφήστε μια απάντηση