Χρονολογία: 2021
Συνολική Διάρκεια: 52:40
Εταιρεία: Century Media
Οι SWALLOW THE SUN είναι ένα Doom/Death Metal συγκρότημα από το Jyväskylä της Φινλανδίας. Το «Moonflowers» είναι η όγδοη ολοληρωμένη δουλειά του συγκροτήματος, το οποίο έχει ήδη μια εικοσαετή (και πλέον) πορεία, αποδεικνύοντας ότι προτιμά την ποιότητα από την ποσότητα. Κι αυτό διαφαίνεται από την εκλεπτυσμένη προσέγγιση του συγκροτήματος στη σύνθεση τραγουδιών. Αυτοί οι ιδιοφυείς Φινλανδοί δημιουργούν μερικές από τις πιο διαδεδομένες και εγκάρδιες συνθέσεις του είδους συνδυάζοντας ίσα μέρη συναισθήματος με πολύ καλά εκτελεσμένα ορχηστρικά σημεία. Σε όσους άρεσε η προηγούμενη δουλειά του συγκροτήματος, σίγουρα θα χαρούν με την τελευταία κυκλοφορία τους, μιας και ο χαρακτηριστικός τους ήχος είναι εδώ, μαζί με μερικές φρέσκες ιδέες, δείχνοντας την επιθυμία της μπάντας να συνεχίσει να εξελίσσεται.
Πέρασαν δύο χρόνια μετά την επευφημούμενη κυκλοφορία «When A Shadow Is Forced Into The Light», που κυκλοφόρησε κατόπιν του πρόωρου, άκαιρου χαμού της τραγουδίστριας των TREES OF ETERNITY Aleah Stanbridge, η οποία ήταν και η σύντροφος του ιδρυτή, συνθέτη και κιθαρίστα των SWALLOW THE SUN, Juha Raivio. Ακούγοντας τον δίσκο γίνεται βαθύτερα κατανοητή η όλη στενάχωρη ατμόσφαιρα που υπάρχει, γεγονός που ήρθε υπό την ίδια σκέπη έμπνευσης του προαναφερθέντος τραγικού συμβάντος. Ωστόσο, υπάρχουν λεπτές διαφορές στη διάθεση και το στυλ, γεγονός που διασφαλίζει ότι το «Moonflowers» αφηγείται τη δική του ιστορία πόνου και θλίψης και δεν αναπαράγει απλώς όσα είχαν ήδη ειπωθεί από το προηγούμενο άλμπουμ.
Το «Moonflowers Bloom In Misery» ηχεί στον νέο δίσκο με μελαγχολία, νότες που χορεύουν σε μικρές προόδους συγχορδιών που απλώς διαχέουν αγωνία και απώλεια. Το συναίσθημα κατακλύζει κάθε σημείο και νότα του κομματιού, εκεί που ο ακροατής ακροβατεί μεταξύ ηρεμίας-απαλής μελαγχολίας και βομβαρδιστικών riffs με βαθιά γρυλίσματα. Εκπληκτικός Mikko Kotamäki στα φωνητικά φοβερή, έναρξη, και προσωπικά το απόλυτα αγαπημένο μου απ’ όλον τον δίσκο. Κολλητικό ρεφρέν και αυτή η διακύμανση σε γεμίζει ψυχικά. Έπεται το «Enemy» που συνεχίζει στο ίδιο πνεύμα, αλλά σε μια αντιστροφή με το πρώτο, χτυπώντας δυνατά με θυμό και οργή από την αρχή ακόμη και σε όλο τον στίχο, καθώς οι στίχοι του Juha λένε πώς αποσύρθηκε από το φως στο σκοτάδι μέσα στην ψυχή του. Στο «Keep Your Heart Safe from Me» το συγκρότημα να πειραματίζεται με πιο σύνθετες, μακράς μορφής συνθέσεις, εναλλάσσοντας ακουστικά τμήματα με βαρύτερα μέρη.
Ακολουθεί το «All Hallows’ Grieve» με τη συμμετοχή της τραγουδίστρια των Oceans Of Slumber, Cammie Gilbert, η οποία είναι εναρμονίζεται πλήρως στον πυρήνα των SWALLOW THE SUN. Εκπληκτικά τα Doom Metal ντουέτα. Το «The Void» συνεχίζει με riffs αλληλένδετα με σκοτεινές, μελαγχολικές μελωδίες, ενώ γενικότερα εξισορροπείται μια συνεχής αντίθεση βαρύτερων τμημάτων με απλούστερα καθαρότερα τμήματα. Κατά τη διάρκεια του «The Fight of Your Life» συνεχίζεται η ίδια λογική του «Keep Your Heart Safe from Me» εναλλάσσοντας ακουστικά τμήματα με βαρύτερα μέρη. Λιγότερο αγαπημένο το συγκεκριμένο κομμάτι, μιας κι ένιωσα να ήταν υπερβολικά μακροσκελές και να κούρασε σε σχέση με τον υπόλοιπο δίσκο. Κάτι που τεκμηριώθηκε μέσα μου περισσότερο ακούγοντας το τελευταίο κομμάτι. Η αυλαία πέφτει λοιπόν με το «This House Has No Home» κλείνοντας αυτό που ξεκίνησε με το πρώτο εκ των οκτώ κομματιών ,όπου κυριαρχεί η ένταση και η ξαφνική μετάβαση μεταξύ των διαφορετικών μερών. Τέλος, ένα αξιοσημείωτο συστατικό του άλμπουμ επίσης είναι οι ενορχηστρώσεις εγχόρδων που παίζουν οι Trio N O X, μια φινλανδική ομάδα κλασικών μουσικών που παίζουν βιολί, βιόλα και βιολοντσέλο.
Οι SWALLOW THE SUN είναι πιστοί στην τέχνη τους, ξέρουν να την υποστηρίζουν καλά και εμείς ως ακροατές εισχωρούμε στην ψυχική κατάσταση των δημιουργών. Το «Moonflowers» είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ, γεμάτο μελωδία, δημιουργικότητα, σοβαρές μουσικές αποδόσεις απ΄όλα τα μέλη. Μπορεί όμως να ρίξει απ’ το βάθρο πρότερα άλμπουμ απ’ την εντυπωσιακή καριέρα του συγκροτήματος;
Βαθμολογία: 8,5/10
Συντάκτης: Φιλομένη Ρήγα
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: SWALLOW THE SUN – Επίσημη σελίδα
Πότε τους δεν απογοήτευσαν.
Και αυτός ο δίσκος ένα ποίημα!!
Πολύ ωραία η κριτική της Φιλομένης.