Solstafir – Endless Twilight Of Codependent Love

You are currently viewing Solstafir – Endless Twilight Of Codependent Love

Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 63:01
Εταιρεία: Season Of Mist

Οι Ισλανδοί SOLSTAFIR είναι αδιαμφησβήτητα μία από τις πιο ενδιαφέροντες μπάντες της τελευταίας εικοσαετίας. Η πορεία τους από το ακραίο metal του ντεμπούτου τους στο πιο πειραματικό και ατμοσφαιρικό ύφος των τελευταίων άλμπουμ τους, θα μπορούσε να συγκριθεί άνετα με μπάντες όπως οι θρυλικοί IN THE WOODS…

Από άλμπουμ σε άλμπουμ, το συγκρότημα μας χάριζε καταπληκτικές δουλειές αψηφώντας ταμπέλες, συνδυάζοντας ετερόκλητα είδη όπως το Black Metal και το Alternative Rock μέσα από το μοναδικό τους Ισλανδικό πρίσμα. Όλα ήταν ωραία και καλά έως το προηγούμενό τους άλμπουμ όπου κάτι δεν δούλεψε σωστά. Ήταν η επανάπαυσή τους στην ασφάλεια του ήχου που δημιούργησαν με το «Otta»; Ήταν το αμήχανο drumming του νεοαφιχθέντα Hallgrímur Jón “Grimsi” Hallgrímsson; Ήταν οι λιγοστές έντονες στιγμές του δίσκου? Ό,τι και να ήτανε πάντως, το «Endless Twilight Of Codependent Love» έρχεται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

Από το εναρκτήριο κομμάτι, το δεκάλεπτο «Akkeri», γίνεται αντιληπτό ότι οι Ισλανδοί είναι ορεξάτοι και διατεθειμένοι να επισκεφτούν ξανά το παρελθόν τους. Αυτό το τραγούδι τα έχει όλα: riffs, μελαγχολικές μελωδίες, ατμοσφαιρικά σημεία, blast beat, δισολίες α λα IRON MAIDEN (μία από τις αγαπημένες μπάντες του τραγουδιστή Tryggvason) μέχρι και cowbell! Τέλειο ξεκίνημα λοιπόν. Το γοτθικό “western” riff που ανοίγει το «Drysill» συνάδει άψογα με το σκανδιναβικό καουμπόικο look της μπάντας, το οποίο εξελίσσεται σε υπνωτικό Doomy Rock ύμνο, με την μελωδία την κιθάρα να επαναλαμβάνεται και να οδηγεί σε ένα υπέροχο, σχεδόν χορωδιακό, τελείωμα. Το «Rokkur» ξεκινάει με τη χρήση έγχορδων να δημιουργούν μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα. Στη συνέχεια όμως το τραγούδι μετατρέπεται σε μια υποτονική μπαλάντα με τις κιθάρες να αποκτούν έναν απλά διακοσμητικό ρόλο και τα φωνητικά να μοιάζουν να αφηγούνται μια ιστορία (στο στυλ του Nick Cave).  

Το «Her Fall From Grace» είναι το μοναδικό κομμάτι με αγγλικό στίχο το οποίο μιλάει για το χαμό ενός αγαπημένου προσώπου από πνευματική ασθένεια. Δυστυχώς οι SOLSTAFIR εδώ επιλέγουν να κινηθούν σε γνώριμα και ασφαλή μονοπάτια, δημιουργώντας μια ακόμη αργή μπαλάντα με τις ηλεκτρικές κιθάρες να μην προσφέρουν την αναμενόμενη κορύφωση. Το άλμπουμ ανεβάζει στροφές με το «Dionysus» το οποίο αγγίζει σχεδόν το πιο βαρύ παρελθόν του «Masterpiece of Bitterness» και «Kold». Black Metal κιθάρες και τύμπανα συνδυάζονται έξοχα τις ευρείες επιρροές των Ισλανδών, χαρίζοντας μας ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μουσικά τραγούδια του δίσκου. Το «Til Moldar» που ακολουθεί, ρίχνει πάλι τους τόνους, πετυχημένα αυτή τη φορά όμως, αφού μας ταξιδεύει σε ατμοσφαιρικά Post Rock ηχοτοπία των συντοπιτών τους SIGUR ROS. Οι Grunge/Shoegaze επιρροές του συγκροτήματος λάμπουν στο φοβερό «Alda Syndanna» με το δίπολο ηρεμίας-θορύβου να λειτουργεί άψογα εδώ και τις παραμορφωμένες κιθάρες να θυμίζουν τους  SMASHING PUMPKINS των 90ς. Λίγο πριν το τέλος, η τετράδα από το Ρέικιαβικ θα πειραματιστεί πολύ έξυπνα με τα Blues στο «Or» και θα κλείσει την έβδομή της μουσική περιπέτεια ιδανικά με το θαυμάσιο κιθαριστικό κρεσέντο του «Ulfur», δείχνοντάς μας ότι οι SOLSTAFIR το έχουν ακόμα.

Οι Ισλανδοί επιστρέφουν δυναμικά με το «Endless Twilight Of Codependent Love», το οποίο μας θυμίζει γιατί αγαπήθηκε τόσο πολύ αυτή η μπάντα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλη η πορεία του συγκροτήματος, συνοψίζεται μέσα στα εννιά τραγούδια του νέου αυτού άλμπουμ, το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως μια ιδανική εισαγωγή για νέους οπαδούς στο μοναδικό ήχο των SOLSTAFIR. Αν καταφέρουν να ξεφύγουν εντελώς από τον ασφαλή ήχο του ατμοσφαιρικού Post Rock που υιοθέτησαν τα τελευταία χρόνια (και συναντάμε και στην καινούργια τους δουλειά) και αγκαλιάσουν την πιο βαριά πλευρά τους, πιστεύω ότι θα μας χαρίσουν ξανά αριστουργήματα.

Βαθμολογία: 7/10
Συντάκτης: Δημήτρης Μπενετάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: SOLSTAFIR – Επίσημη Σελίδα

This Post Has 3 Comments

  1. Φανούρης

    Μπράβο Δημήτρη, πολύ προσεγμένη και on point κριτική!

  2. Stefanos

    Θα διαφωνήσω ως προς το προηγούμενο άλμπουμ.. Το θεωρώ ίσως το καλύτερο με… πολύ δυνατές στιγμές

    1. Dimitris

      Stefanos αλήθεια; Το βρήκα πολύ safe, πολύ απλό, και μία απο τα ίδια. Η πορεία τους δηλαδή μέχρι το Otta ήταν καταπληκτική για μένα. Πρόοδος από άλμπουμ σε άλμπουμ. Στο Berdreyminn δεν μου πρόσφεραν κάτι καινούργιο. Όχι ότι είναι άσχημο άλμπουμ. Έχει ωραία τραγούδια μέσα. Απλά σε σύγκριση με τα παλαιότερά τους, υστερεί πολύ.

Αφήστε μια απάντηση