Χρονολογία: 2021
Συνολικός Χρόνος: 50:04
Εταιρεία: Steamhammer
Οι RAGE, μια από τις επιδραστικότερες μπάντες που έχει να επιδείξει η Γερμανία και από τους προπάτορες του τευτονικού ήχου, επιστρέφουν φέτος με νέο άλμπουμ (το 26ο τους αν υπολογίσει κανείς και το «Prayers of Steel» που κυκλοφόρησαν το 1985 με το όνομα AVENGER).
Κατά τη γνώμη μου χωρίς τους RAGE με το ζόρι μπορούμε να μιλήσουμε για Power Metal με τον τρόπο που εξελίχθηκε στην Ευρώπη κατά τη δεκαετία του ’80 και του ’90. Χωρίς τους RAGE δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για συμφωνικό metal καθώς είναι αυτοί που «επινόησαν» το είδος. Και τέλος χωρίς τους RAGE ίσα που θα καταφέρναμε να φανταστούμε την εξέλιξη της ευρωπαϊκής speed/thrash σκηνής των 80’s καθώς η μπάντα συνεισέφερε καθοριστικά στην ανάπτυξη της πιο τεχνικής, πειραματικής και μελωδικής πλευράς αυτού του υποείδους της αγαπημένης μας μουσικής.
Έχοντας πει τα παραπάνω, νομίζω ότι είναι δίκαιο να συγκρίνουμε τη συνεισφορά των RAGE με αυτή συγκροτημάτων όπως οι IRON MAIDEN και οι JUDAS PRIEST. Για 35 χρόνια και παραπάνω, προσφέρουν με έναν τεράστιο κατάλογο κυκλοφοριών που δεν περιλαμβάνει ούτε ένα κακό άλμπουμ, αντίθετα είναι γεμάτος από κύκλους καινοτόμας μουσικής τόσο για την μπάντα όσο και για το μέταλ γενικότερα.
Πίσω από το τιμόνι της μεταλλικής μηχανής βρίσκεται ο μπασίστας και frontman της μπάντας Peavy Wagner, ένας άνθρωπος που συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά ενός ηγέτη καθώς ήταν εκείνος που εκτός από βασικός συνθέτης και στιχουργός της μπάντας έπρεπε να λάβει και τις σκληρές ή ριψοκίνδυνες αποφάσεις μέσα στη μακρά πορεία των RAGE. Μετά τη συνεργασία με τον κιθαρίστα Marcos Rodriguez και τρία στούντιο άλμπουμ από το 2015 έως το 2020 όπου η μπάντα εμφανιζόταν ως power trio, οι RAGE επιστρέφουν ως κουαρτέτο με δυο κιθαρίστες, τους Jean Bormann και Stefan Weber στις γραμμές τους, ενώ ο Vassillis Maniatopoulos παραμένει πίσω από τα τύμπανα ως ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης του ρυθμού.
Τί λοιπόν φέρνει το καινούριο άλμπουμ στους φανς και στη μέταλ σκηνή γενικά;
Οι μελωδίες και η ποιοτικές συνθέσεις είναι πάντα παρούσες. Γενικά η παραγωγή μου φάνηκε πιο δυναμική και ογκοδέστερη σε σχέση με το προηγούμενο «Wings of Rage». Ωστόσο θα έλεγα πως το κιθαριστικό δίδυμο δεν έχει φτάσει ακόμα το pick των συνθετικών δυνατοτήτων του. Δεν είναι εύκολο να καλύψει κανείς τη θέση ενός τόσο ταλαντούχου κιθαρίστα όπως είναι ο Marcos και ανυπομονώ να ακούσω περισσότερα από τους Bormann και Weber, όπως και το τι θα φέρουν στο ήχο των RAGE στο μέλλον.
Το «Resurrection Day» ξεκινά με ένα πανέμορφο ορχηστρικό πρελούδιο που μας οδηγεί στο επικό ομότιτλο κομμάτι. Το «Virginity» είναι το τρίτο track και το πρώτο single και video που είδε το φως για το καινούριο άλμπουμ. Θηριώδη riffs, ωραίο ρεφρέν και το πρώτο πραγματικά headbanger του δίσκου. Το «A New Land» που ακολουθεί εξερευνά την πιο power metal πλευρά της μπάντας προσφέροντας ένα ανοιχτό ρεφρέν με ανελέητη δίκαση που χτίζει την ένταση καθώς ξεσπάει στο περίτεχνο riff του κουπλέ. Γευστικά σόλι και μια κλασική 90s δομή στο κομμάτι. Η συνέχεια στο «Arrogance and Ignorance» που αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια του δίσκου. Ποιοτική ενορχήστρωση, μελωδικά μέρη που λάμπουν και μια αρκετά ιδιαίτερη φωνητική ερμηνεία από τον Peavy που δεν μας έχει πολυσυνηθίσει σε brutalιές. Τα χορωδιακά μέρη στα ρεφρέν είναι εξαιρετικά κι όπως πάντα οι στίχοι καλογραμμένοι και εύστοχοι. Με το «Man in Chains» μπαίνουμε δυναμικά στις αρένες ενώ το «Age of Reason» είναι ένας speed metal ύμνος. «Monetary Gods», το δεύτερο video και single για το άλμπουμ και θα έλεγα ένα τραγούδι με βαθύ κοινωνικό και αντιπολεμικό μήνυμα, κλασική RAGE δομή και ευκολομνημόνευτες μελωδίες. Ακολουθεί το «Mind Control», ένα Maidenίζον μέσης ταχύτητας κομμάτι με χαρακτηριστικές κιθάρες, που αποπνέει μια old-school αισθητική. «Traveling Through Time» για τη συνέχεια με μια ιρλανδέζικη, φολκ προσέγγιση μια έκπληξη μάλλον όχι και πολύ ευχάριστη αφού κατά τη γνώμη μου πρόκειται για το πιο αδύναμο κομμάτι του άλμπουμ, το οποίο προηγείται της power metal μπαλάντας «Black Room». Ο δίσκος κλείνει με το «Extinction Overkill» που έρχεται να μας θυμίσει τη δύναμη των RAGE μέσα από τα επιθετικά riffs, ταχύτητα και μελωδία.
Ενώ το «Resurrection Day» είναι ένα καλό άλμπουμ, υπάρχει μια πλευρά που μου λείπει: η καινοτομία. Μετά το «Wings of Rage» που έγινε θερμά δεκτό από τους φανς κι από τους κριτικούς και που ήταν κατά κάποιο τρόπο μια συλλογή ύφους από όλες τις προηγούμενες περιόδους της μπάντας, ήλπιζα ότι το νέο άλμπουμ θα έκρυβε μια στιλιστική αλλαγή όπως έφερε ο κύκλος της Lingua Mortis ή η περίοδος Smolsky/Terana. Ε λοιπόν, όχι, δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Οι RAGE επέστρεψαν με 12 τραγούδια διάρκειας περίπου 50 λεπτών, οι κλασικές τους ποιότητες είναι όλες παρούσες ΑΛΛΑ η αλλαγή στο line-up δεν οδήγησε σε μια στιλιστική αναγέννηση, τουλάχιστον όχι για την ώρα. Έτσι λοιπόν αράζω και ακούω απολαμβάνοντας των γνώριμο κι αγαπημένο μου ήχο των RAGE αναμένοντας ως οπαδός το επόμενο βήμα της μπάντας κι ελπίζοντας για μια έκπληξη.
Βαθμολογία: 7,5/10
Συντάκτης: Γιάννης Τζιάλλας
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: RAGE – Επίσημη Σελίδα
