(SouthernLord)

ΣυνολικήΔιάρκεια: 44:29

Ξεκινάμε με μία ωραία εισαγωγή της κιθάρας και των πλήκτρων που μου έφερε στο μυαλό το “BlazeforGlory”, το βασικό ριφ της κιθάρας των BONJOVI από το “YoungGuns” OST. Εικόνες από έρημο και άγρια δύση λοιπόν σε συνδυασμό με StevenSpielberg ταινία των 80’s, ένα ωραίο ξεκίνημα. Εδώ θα βρούμε μικρότερης διάρκειας κομμάτια σε αυτό το δίσκο, αλλά μεγαλύτερα σε ένταση. Αρκετά «σαουντρακικό» το ύφος σε γρήγορο στυλ μέχρι και το 4ο κομμάτι. Νιώθεις ότι είσαι στα βουνά με καθαρόαιμο μηχανάκι και κανείς άλματα και στροφές και εξορμήσεις σε χωματένιους λόφους.

Όλα αυτά μέχρι να μπει το “ColdHope” ένα επικών διαστάσεων PostMetalRockriff, βαρύ σαν αμόνι και ντραμς να σπάνε τον ήχο σε χίλια κομμάτια. Το γύρισμα και το γέμισμα των ντραμς στη λούπα μαζί με το Maiden-ικό και PARADISELOST στυλ κόψιματος στην κιθάρα δημιουργούν μια ωραία “παράνοια” που νομίζεις ότι είσαι σε ένα καράβι και κουνιέσαι δεξιά και αριστερά μέσα στη μέση ενός μανιασμένου ωκεανού. Μέχρι που ηρεμεί το κλίμα και τα “νερά” στο κλείσιμο του κομματιού με το Οutro του. Μέχρι στιγμής το καλύτερο κομμάτι στη μέση του δίσκου.

Συνεχίζουμε ξανά από εκεί που ξεκινήσανε από την εισαγωγή του άλμπουμ με το “ItStaredatMe”, με αυτό το καουμπόϊκο υποτονικό και υποχθόνιο ριφ αλλά σε πιο ψυχεδελικές StonerProg φόρμες σε στυλ των MYSLEEPINGKARMA. Φυσικά, αυτό το κομμάτι απλά, δεν αποτελούσε παρά άλλο, από μια εισαγωγή για το πολύ βάρβαρο ομότιτλο track του άλμπουμ, που τέτοιο ριφ θα ήθελαν πολύ οι KYUSS να έχουν γράψει! Πολύ Heavy υλικό πράγματι. Ειδικά, στο 2:55 έχει ένα κόψιμο σαν μια απογυμνωμένη έκδοση του Outro του “Davidian” των MACHINEHEAD. Μία highlight στιγμή. Συνεχίζει ο δίσκος δυνατά σε Stoner βαρύ και ακατέργαστο ύφος στο “ArteriesOfBlacktop”, αλλά εδώ οι PELICAN  ένιωσαν μια επιτηδευμένη ανάγκη να θέλουν να μοιάσουν στους KARMATOBURN  χωρίς να τους “βγαίνει” και τόσο φυσικά όμως. Να είναι καλά το Sabbath σημείο στο 3:40’’ που «σώζει» το κομμάτι και δεν το κάνει τόσο «άχαρο» και αμήχανο ανάμεσα στα υπόλοιπα του δίσκου. Ωραία πάσα στο τελείωμα για το «άνοιγμα» του τελευταίου track “FullMoonBlackWater” ένας ωραίος «ταξιδιάρικος» επίλογος όπως μας έχουν μάθει όλα αυτά τα χρόνια οι PELICAN.

Συνοψίζοντας, ωραία συμπαθητική η καινούργια τους δουλειά με βαρύ υλικό κυρίως χωρίς όμως να ξεφεύγει από την «πεπατημένη» που έχει θέσει η μπάντα, ως αόρατα όρια, στη μουσική τους. Ένα InstrumentalPostMetal, StonerRock, Doomalbum ιδανικό για άκουσμα, βραδινή ώρα κυρίως, μετά τις δέκα. Ίσως σε αυτό το άλμπουμ το Dessert στοιχείο είναι πιο έντονο και το κοκκινόχωμα της ερήμου να πιάνει περισσότερο χώρο στο τοπίο του ηχοχρώματος του συγκροτήματος. Ανυπομονώ να ακούσω δείγμα αυτού του δίσκου στην επικείμενη συναυλία τους στο Fuzz τον Οκτώβριο!

Βαθμολογία: 6,5/10

Νίκος Μαθιόπουλος