Opeth – Damnation

You are currently viewing Opeth – Damnation

Χρονολογία: 2003
Συνολική Διάρκεια: 43:19
Εταιρεία: Music for Nations

Πιστεύω οτι η ΜΟΥΣΙΚΗ είναι μία από τις ελάχιστες αξίες στον πλανήτη για τις οποίες αξίζει κάποιος να ζει…

Όταν ήμουν νεότερος και λιγότερο μορφωμένος στο μουσικό τομέα, συχνά αναρωτιώμουν πως ήταν δυνατόν ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής να δημιουργεί συναισθήματα που δικαιωματικά ανήκουν σε άλλο είδος;  Για παράδειγμα, πως μπορεί η παραδοσιακή Κρητική μουσική να προκαλεί μία «Heavy Metal» αίσθηση….; Πως είναι δυνατόν σημεία Heavy Metal να φέρνουν στο μυαλό τη χρυσή εποχή της Κλασσικής Μουσικής…; Η απάντηση ήρθε με τα χρόνια και ήταν πολύ απλή….Η μουσική δεν έχει σύνορα ή περιορισμούς!

Κάθε έργο ποιοτικής μουσικής ξεχωρίζει από την μάζα των συνθέσεων, μέσω της μοναδικής προικοδότησής του να απαρνείται κάθε στερεότυπο και να χαράζει ένα μονοπάτι που δεν έχει περιπατηθεί ποτέ, που οδηγεί κάπου απρόβλεπτα…Μία ικανότητα να αντικατροπτίζει αισθήσεις και συναισθήματα που κάποιος θα περίμενε αποκλειστικά από ένα συγκεκριμένο είδος, μέσω μιας τελείως διαφορετικής μουσική προσέγγισης….Ακριβώς αυτό είναι που συναντάμε στο άλμπουμ «Damnation»…

Η έμπνευση και η αγάπη για τη μουσική που έρχονται από τη πλευρά του κυρίου Mikael Akerfeld είναι στοιχεία γνωστά από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ένα συγκρότημα με το περίεργο όνομα «OPETH» αποτέλεσε την αρμάδα του, με έδρα προέλευσης την Σουηδία….Εκείνες τις εποχές, τα αυτιά μας κατακεραυνώνονταν από ένα είδος τεχνικού-Progressive Death Metal υβριδίου…Τα χρόνια πέρασαν, οι OPETH έδειχναν να εξελίσσονται σε κάθε κυκλοφορία, με ένα τρόπο που δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει ο μέσος οὖς….Η τεράστια συλλογή βινυλίων από Progressive/Ψυχεδελικό Ροκ ‘70 και ‘80 που κατέχει ο Mikael, του εμφύσησαν μία μοναδική συνθετική ικανότητα, χαρακτηριζόμενη κυρίως από τη προαναφερθείσα prog-rock εποχή και φυσικά από την Heavy Metal μουσική…

Ερχόμενοι σε αυτό το Α-Ρ-Ι-Σ-Τ-Ο-Υ-Ρ-Γ-Η-Μ-Α που ονομαζεται «Damnation», πρέπει να γνωρίζετε οτι δεν υπάρχει ΟΎΤΕ μία νότα που θα έφερνε στο μυαλό τον στερεότυπο Heavy Metal ήχο…ο ήχος είναι κυρίως ακουστικός και απαλός, θυμίζοντας μπαλάντες απο τη Progressive Ροκ εποχή του ’70. Παρόλα αυτά, η αίσθηση που αποπνέεται προς τα έξω είναι σίγουρα «βαριά», πολύ πιο «βαριά» από όλες αυτές τις metal μπάντες που προσπαθούν να πουλήσουν cd στο όνομα του metal, χωρίς το παραμικρό ίχνος έμπνευσης… Αυτό το βαρύ και ηχηρό αίσθημα έρχεται σε πλήρη ταύτιση με τους σκοτεινούς, βαθείς στίχους που αναδύονται από το «σκοτεινό» κόσμο του Akerfeld…Και στα 8 τραγούδια ακούγεται αποκλειστικά η καθαρή φωνή του Mikael. Και πραγματικά, τι φωνή…! Μία από τις πιο «ευαίσθητες» και εκφραστικές φωνές που έχουν υπάρξει ποτέ στο Ροκ/Metal στερέωμα!

Το να μιλήσουμε για τραγούδια όπως τα «Windowpane», «Hope Leaves», «In My Time Of Need», «To Rid The Disease» είναι κάτι περιττό…

Με αυτό το άλμπουμ, οι OPETH διευρύνουν κάθε πτυχή της αγαπημένης μας μουσικής…Το νόημα της μουσικής είναι κρυμμένο εδώ…Απλά αφήστε τον εαυτό σας να το βρει…Εύχομαι το «Damnation» να σας συνοδεύσει στις «απόμακρες» στιγμές σας….

Βαθμολογία: 10/10
Συντάκτης: Αλέξανδρος Σουλτάτος
Μετάφραση/Απόδοση στα Ελληνικά: Θεόδωρος Απέργης
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: OPETH – Επίσημη Σελίδα

Τραγούδια:

  1. Windowpane
  2. In My Time Of Need
  3. Death Whispered A Lullaby
  4. Closure
  5. Hope Leaves
  6. To Rid The Disease
  7. Ending Credits (Instrumental)
  8. Weakness

This Post Has 3 Comments

  1. Φανουρης

    Η πρώτη αν δεν κάνω λάθος προσέγγιση σε Prog μονοπάτια του συγκροτήματος.. ποιοτικό όπως όλα, αλλά και πάλι πρόδρομος του τι ακολούθησε το οποίο μάλλον διχασε τον μεταλλικό κόσμο, οπαδούς τους κ μη

    1. Alexandros S.

      Απο την αρχή της η μπάντα ήταν prog, ακόμα και σε exteme metal φόρμες. Ο δίσκος αυτός ήταν και είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό στην ιστορία των OPETH. Κάτι μοναδικό!

  2. Μορντεχάι Φριζής

    Αν και δεν ειμαι φανατικος οπαδος τους, ακολουθω ολη τους την μουσικη πορεια μεχρι και σημερα. Και ναι μου αρεσουν και οι πιο prog rock δουλειες τους. Βεβαια αν ξεχωριζω πιο αγαπημενη περιοδο θα ελεγα τα τρια πρωτα στα οποια υπαρχει και μια black metal πινελια/αποχρωση σε σημεια. Στο συγκεκριμενο αρχισαν να δειχνουν πιο φανερα αυτον τον prog rock (δεν μιλαω για τον prog metal που ηταν ηδη γνωστος) χαρακτηρα τους.

Αφήστε μια απάντηση