Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 56:26
Εταιρεία: Nuclear Blast

Τρεις δεκαετίες μιζέριας και θρήνου συμπλήρωσαν οι άγγλοι MYDYING BRIDE και παραλίγο πριν 5 χρόνια να βιώσουν αυτή την κατάσταση που περιέγραφαν με τη μουσική τους μέσα στο ίδιο τους το πετσί όπως λέμε, όταν μετά το άλμπουμ “Feel the misery” κόντεψαν να διαλύσουν όταν η εννιάχρονη κορούλα του αρχηγού και τραγουδιστή Aaron Stainthorpe διαγνώστηκε με καρκίνο. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και από το 2018 ξεκίνησε η ανασύνταξη της ομάδας με αποτέλεσμα τώρα να κυκλοφορήσει ο νέος, αισίως 14ος δίσκος, από τη γνωστή μεγάλη γερμανική εταιρία μετά από δεκαετίες στην αγγλική Peaceville.

Ο δίσκος γράφτηκε εξ’ ολοκλήρου από τον κιθαρίστα, επίσης ιδρυτικό μέλος Andrew Craighan χωρίς κάποια άλλη βοήθεια καθώς ο Aaron ήταν καθολικά αφοσιωμένος στην κόρη του και τον αγώνα της ενώ τα υπόλοιπα μέλη είχαν ουσιαστικά αποχωρήσει ή είχαν πλέον άλλες ασχολίες.

Μουσικά τώρα, δεν υπάρχει καμία έκπληξη, ειδικά με τα γεγονότα των τελευταίων ετών, ήταν ολοφάνερο ότι ένας νέος δίσκος της μπάντας θα ξεχείλιζε από θρήνο, απόγνωση και μελαγχολία. Πολλά κλασικά MY DYING BRIDE κομμάτια, όπως το «Your Broken Shore» που ξεκινάει εντυπωσιακά τον δίσκο, τα «To Outlive the Gods» και «Tired of Tears» που ακολουθούν και φυσικά το ομώνυμο αφήνουν ξεκάθαρη τη σφραγίδα της μπάντας να ξεχύνεται από τα ηχεία. Ωστόσο υπάρχουν και πολλοί πειραματισμοί, όπως το τελείως ατμοσφαιρικό «The Solace» με τα αιθέρια φωνητικά της Lindy Fay Hella των WARDUNA να κυριαρχούν, ο κανονικός επικήδειος «The Long Black Land», το ελαφρώς πιο μοντέρνο (για MDB πάντα) «The Old Earth» ή το «Your Woven Shore» που κλείνει χαρακτηριστικά τον δίσκο μας δίνουν συνολικά έναν δίσκο, ο οποίος αν μη τι άλλο είναι ακριβώς αυτό που λέμε «στο πνεύμα της εποχής».

Ένας κλασικός MY DYING BRIDE δίσκος, αποτέλεσμα των προβλημάτων που πέρασε η μπάντα την τελευταία πενταετία και εκεί που άλλοι θα τα είχανε παρατήσει η μουσική μεγαλοφυΐα  των Andrew Craighan βασικά αλλά και του Aaron Stainthorpe ήταν εκεί, εμπνεύστηκε και μας έδωσε για άλλη μια φορά έναν δίσκο ύμνο στην θλίψη και την απαισιοδοξία, το ιδανικό soundtrack να μας συντροφεύει σε αυτές τις δύσκολες στιγμές και δοκιμασίες που περνάμε τον τελευταίο καιρό και ποιος ξέρει για πόσο ακόμη γενικά σαν οντότητες, βιολογικά και πνευματικά.

Βαθμολογία: 8/10
Συντάκτης: Αντώνης Λιβάνιος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: MY DYING BRIDE – Επίσημη Σελίδα