Megadeth – The Sick The Dying… And The Dead

You are currently viewing Megadeth – The Sick The Dying… And The Dead

Χρονολογία: 2022
Συνολική Διάρκεια: 55:10
Εταιρεία: Tradecraft/Universal

Άλμπουμ των MEGADETH με αποσιωπητικά στον τίτλο του, επιβάλλεται να λαμβάνεται υπ’ όψιν πολύ σοβαρά. Μία δουλειά που αναμέναμε με ανυπομονησία, γνωρίζοντας τις ιδιαίτερες συνθήκες κάτω από τις οποίες συντέθηκε και ηχογραφήθηκε. Από τη μία η πανδημία, από την άλλη η επιβαρυμένη υγεία του Dave Mustaine, κάπου στη μέση να περιπλέκεται και η δυσάρεστη ιστορία με τον Dave Ellefson και την απομάκρυνσή του από την μπάντα, το «The Sick, The Dying… And The Dead» φέρει ένα ιδιαίτερο συναισθηματικό – και όχι μόνο – φορτίο. Η δέκατη έκτη επίσημη κυκλοφορία των MEGADETH είναι εδώ, και αυτό από μόνο του αποτελεί εγχείρημα άξιο σεβασμού.

Η αλήθεια είναι ότι ήμουν αρχικά επιφυλακτικός ως προς τις δυνατότητες του γκρουπ και δεν ήθελα να επηρεαστώ από τα singles που κυκλοφόρησε η μπάντα νωρίτερα μέσα στο καλοκαίρι. Επέλεξα λοιπόν να κλείσω τα αυτιά μου και αργά και βασανιστικά να υπομένω την πολυπόθητη δεύτερη μέρα του Σεπτέμβρη, ώστε να αγοράσω το άλμπουμ και έτσι να έχω τη συνολική εμπειρία ακρόασης, παρέα με το στιχουργικό και το εικαστικό του πράγματος, τα οποία πάντοτε αποτελούσαν μέρος της ξεχωριστής ταυτότητας των Αμερικάνων και μετρούσαν ιδιαίτερα για μένα.

Το «Dystopia» υπήρξε ένα άλμπουμ με θετικό πρόσημο, μία δουλειά που αγαπήθηκε από τους οπαδούς της μπάντας, άλλωστε είχε να συναγωνιστεί τα – επιτρέψτε μου – «φτηνά» «Thirteen» και «Super Collider». To στοίχημα λοιπόν μεγάλο, και πάμε ευθύς αμέσως να δούμε αν ο Dave Mustaine δικαιώνεται (όχι ότι το έχει και ιδιαίτερη ανάγκη) έπειτα από έξι χρόνια σιγής ιχθύος.

Ξεκινάμε με μία από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ, το ομώνυμο κομμάτι. Ταξιδεύουμε λοιπόν μουσικά στις μοντέρνες Heavy εποχές του «Youthanasia», με ένα  εναρκτήριο τραγούδι, όπως ακριβώς πρέπει να είναι. Ωραία γκρούβα (μη δόκιμος όρος για MEGADETH αλλά περί αυτού πρόκειται), «κολλητικές» μελωδίες, μία σκληρή ροκιά από …άλλο πλανήτη που μας μπάζει πολύ ωραία στο κλίμα του δίσκου. 

Και για να μην ξεχνιόμαστε, MEGADETH κάποτε (πάνε πολλά χρόνια είναι η αλήθεια) σήμαινε «πόλεμος», και αυτό έρχονται να μας το θυμίσουν λιγάκι με τις πιο επιθετικές στιγμές του άλμπουμ «Life In Hell» και «Night Stalkers». Με ανεβασμένες ταχύτητες, τον Dirk Verbeuren σε ρόλο πρωταγωνιστή και το κιθαριστικό δίδυμο των Mustaine και Loureiro να «ξεσαλώνει», ο δίσκος ξεκινά με 3/3 και πάρα πολύ καλές προοπτικές.

Για τη συνέχεια μία από τις αγαπημένες μου στιγμές: «Dogs Of Chernobyl», ένα κομμάτι που ξεκινά ατμοσφαιρικά και εξελίσσεται σε έναν Heavy Metal ύμνο, με τον mid tempo κορμό του να διαταράσσει ένα υπέροχο, αλλόκοτο, γρήγορο φινάλε, και τον Mustaine σωστό «αγρίμι», να φτύνει στίχους, δίχως αύριο. «This is how they die»…

«Sacrifice» για τη συνέχεια, στακάτο μελωδικό Heavy, «ανατολίτικο flavour», ωραίες εναλλαγές ρυθμού, πειστική ερμηνεία. Στο ίδιο μήκος τα υπέροχα «Célebutante», «Soldier On» και «Mission to Mars», χωρίς να σφύζουν από πρωτοτυπία, κυλούν πολύ ευχάριστα. Ρυθμικά, εύπεπτα, με όμορφα solos και «κολλητικά» ρεφρέν, έχουν το δικό τους διακριτό χώρο και ρόλο στο άλμπουμ. Το «Mission to Mars» το λατρεύω. Έχει κάτι το πολύ ιδιαίτερο για MEGADETH άκουσμα, μία γαλήνια ατμοσφαιρικότητα και συνάμα μια βαρύτητα τόσο ελκυστική… Υπέροχο ξεδίπλωμα από κουπλέ σε ρεφρέν, fun elements, ένα potential radio hit, καλά κρυμμένο, δύο κομμάτια πριν κλείσει ο δίσκος.

Λιγότερο καλές στιγμές του «The Sick, The Dying… And The Dead», χωρίς όμως να αποτελούν σε καμία περίπτωση fillers, τα «Junkie» και «Killing Time». Έχουν σκόρπια καλά στοιχεία, ειδικά σε κιθαριστικό επίπεδο, και λειτουργούν προς όφελος της συνοχής του άλμπουμ, δίχως να κουράζουν.

Απολογισμός: μία αναπάντεχα καλή δουλειά, ένα κόσμημα της δισκογραφίας του Dave Mustaine. Με παραγωγή – κρύσταλλο, συνθετική και εκτελεστική θρασύτητα, το νέο άλμπουμ των MEGADETH κοντράρει στα ίσα τον προκάτοχό του και – μία πρόβλεψη – θα φιγουράρει αρκετά ψηλά στις προτιμήσεις του μεταλλικού κοινού, όταν με το καλό φτάσει ο απολογισμός του τρέχοντος έτους. Ακούστε το χωρίς προκαταλήψεις και παρελθοντολαγνεία και αφήστε το να ωριμάσει μέσα σας με κάθε άκουσμα. Το ιδανικό comeback.

Βαθμολογία: 7,5/10
Συντάκτης: Κώστας Καφρίτσας
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: MEGADETH – Επίσημη Σελίδα

This Post Has One Comment

  1. George Manis

    Ο Κώστας τα είπε όλα.
    Όντως ένα πολύ καλό άλμπουμ που δείχνει (για εμένα) το πόσο μεγάλο συνθετικό ταλέντο είναι ο Mustaine!!
    Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν

Αφήστε μια απάντηση