Katatonia, On Thorns I Lay (Αθήνα, Ελλάδα – 28/02/2020)

You are currently viewing Katatonia, On Thorns I Lay (Αθήνα, Ελλάδα – 28/02/2020)

    Η περσινή επανασύνδεση των KATATONIA δε θα μπορούσε παρά να ικανοποιήσει τον αρκετό κόσμο που συνέρρευσε από νωρίς στο Gagarin την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου για την έβδομη παρουσία τους στην Αθήνα. ‘Εχοντας ήδη κυκλοφορήσει το single «Lacquer» απο το επερχόμενο «City Burials», οι Σουηδοί θα μας παρουσίαζαν για τελευταία φορά στην ολότητά του, το «Night is the New Day» ολοκληρώνοντας την επετειακή μίνι περιοδεία τους για τη συμπλήρωση δέκα ετών από την κυκλοφορία του. Τη βραδιά θα άνοιγαν οι Αθηναίοι μελαγχολικοί Doom Death metallers ON THORNS I LAY, ένα από τα παλαιότερα εν ενεργεία ελληνικά συγκροτήματα που διανύει δισκογραφικά μια μικρή αναγέννηση την τελευταία τριετία.

Λίγα λεπτά μετά τις 2030, οι ON THORNS I LAY ανέβηκαν στη σκήνη ξεκινώντας με το  «The song of sirens» από το πρόσφατο και πολύ καλό «Threnos» και για περίπου 45 λεπτά μας ταξίδευσαν με τις φοβέρες κιθαριστικές μελωδίες τους και την ζοφερή ατμοσφαιρικότητά τους τιμώντας αποκλειστικά τις δυο τελευταίες κυκλοφορίες τους. Ο ήχος στην αρχή ήταν προβληματικός για τα πλήκτρα και έγιναν κάποια σποραδικά μικρολαθάκια, απόρροια και της πρόσφατης προσθήκης δύο νέων μελών, αλλά αυτό δεν τους επηρέασε καθώς με την πάροδο του χρόνου ανέβαζαν την απόδοσή τους κλείνοντας το σετ με τις καλύτερες στιγμές τους στη βραδιά, το «Cosmic Silence» και το επίκαιρο τα τελευταία χρόνια «Aegean Sorrow». Εξαιρετική εντύπωση μου έκανε ο frontman της μπάντας Στέφανος, ο οποίος με την επιβλητική του φωνή κατόρθωσε να μαγνητίσει την προσοχή μου, αποδίδοντας πολύ καλύτερα και από τις δυο προηγούμενες φορές που τους είχα παρακολουθήσει στο πρόσφατο παρελθόν. Το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου αντέμειψε το συγκρότημα και με δίσκους σαν το «Threnos», είμαι σίγουρος ότι το μέλλον προδιαγράφεται ευοίωνο για τους ON THORNS I LAY.  

          Ύστερα από την εικοσάλεπτη διακοπή με τις απαραίτητες προετοιμασίες στη σκηνή και το Gagarin κατάμεστο, τα φώτα έπεσαν και οι Σουηδοί εφόρμησαν στη σκηνή με το φοβερό «Forsaker» παρασύροντας πολλούς παρευρισκόμενους στους ρυθμούς τους. Ο Jonas Renkse εντυπωσιάζει από την πρώτη συλλαβή με την συγκλονιστική, αναλλοίωτη στο χρόνο, χροιά του και την ανάπαντεχη κινητικότητα του. Πλήρως εκφραστικός συγκριτικά με τις πέντε προηγούμενες φορές που τους έχω παρακολουθήσει,αλληλεπιδρώντας με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και έχοντας τακτική επαφή με το κόσμο καθόλη την διάρκεια του επετειακού set, απέδωσε με περίσσια φρεσκάδα το «Night is the New Day». Ο ήχος ήταν λίγο επίπεδος, με τις αυξήσεις στις εντάσεις να παραμένουν χαμηλά αλλά αυτό δεν επηρέασε τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας που ήταν σε φόρμα, φτάνοντας στο καταληκτικό και συναισθηματικά φορτισμένο «Departer», την καλύτερη στιγμή του πρώτου μέρους, με την ξεχωριστή συνδρομή του θεόρατου Roger Öjersson στα φωνητικά αποχαιρετώντας μας σε πρώτη φάση με τις καλύτερες των εντυπώσεων.

         Μετά από ολιγόλεπτη αποχώρηση και υπό τις ιαχές ΚΑΤΑΤΟΝΙΑ επέστρεψαν παίζοντας κομμάτια απο το 2003 και μετά τιμώντας όλες τις κυκλοφορίες με τέσσερα από αυτά να προέρχονται από το πολυαγαπημένο «The Great Cold Distance». Καλύτερες στιγμές προσωπικά το «Soil’s Song», το «Evidence» (με έντονη τη συμμετοχή του κόσμου και στα δυο) και το «Ghost of the Sun» σε ένα συνολικά αψεγάδιαστο performance. Εντύπωση μου προκάλεσε οτι ενώ τα τελευταία άλμπουμ είναι κατώτερα των προσδοκιών μου, τα δυο κομμάτια από το «Old Heart Falls» (πρώτη φορά ακούστηκαν στη χώρα μας) αποδόθηκαν άριστα με τον Daniel Moilanen (Runemagick) να το απολαμβάνει ισοπεδώνοντας το drum kit του. Η αυλαία έπεσε με το νοσταλγικό «Night Comes Down» των Judas Priest σε ένα διάχυτο κλίμα ικανοποίησης με την επιβεβαίωση της αμοιβαίας σχέσης εκτίμησης μεταξύ των KATATONIA και του Ελληνικού κοινού, γεγονός που αποτυπώνεται και στο διευρυμένο setlist συγκριτικά με τις υπόλοιπες στάσεις της συγκεκριμένης περιοδείας.

          Αν εξαιρέσω την μυσταγωγική πρώτη φορά, με το φοβερό setlist στο ΑΝ club τον Οκτώβριο του 2003, ήταν σίγουρα η πιο μεστή εμφάνισή τους και μπορώ να πω ότι όσα χρόνια και να περάσουν η ικανότητα των Σουηδών να εκφράζουν την αστική μελαγχολία τους παραμένει απαράμμιλη.  

Ανταπόκριση: Γιώργος Κολυβάνος
Φωτογράφος: Έλενα Βασιλάκη (elenavasilaki@gmail.com)
Επιμέλεια Εξωφύλλου: Αλέξανδρος Σουλτάτος
Διοργάνωση: High Priority

Αφήστε μια απάντηση