Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 48:33
Εταιρεία: Peaceville Records

      Δωδέκατη δισκογραφική δουλειά από τους Σουηδούς pioneers του μπολιασμένου στην κατάθλιψη και μελαγχολία Metal ιδιώματος. Μία μπάντα που είχε αρχίσει σε πιο Doom/Death μονοπάτια, αλλά από το «Dance Of December Souls» του 1993 και μετά,  έχουν αλλάξει πολλά στην ζωή και την καριέρα τους.

   Η νέα χιλιετία, τουλάχιστον από το «Viva Emptiness» και μετά, τους φέρνει ολοένα και πιο κοντά στο να χαρακτηριστούν μια Dark Rock μπάντα. Μάλιστα, πιο πρόσφατα, και ιδιαίτερα στο προηγούμενο «The Fall Of Hearts», τους είδαμε να εισάγουν πάμπολλα Progressive στοιχεία, και να θυμίζουν πιο πολύ μπάντες όπως οι  OPETH. Φυσικά, η «μελαγχολία» και η «κατάθλιψη» που χαρακτηρίζει τη μουσική τους, συνοδεύει όλες τις δουλειές τους, αν και σε κάποια λίγα σημεία, φαίνεται να κάνουν πέρα ακόμη και αυτό το χαρακτηριστικό τους γνώρισμα, αλλά σίγουρα αυτά δεν ανήκουν στην πλειοψηφία των τραγουδιών.

   Το «City Burials» είναι ένας δίσκος που πολύ δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια Metal κυκλοφορία. Για άλλη μια φορά βλέπουμε ακριβώς αυτή την «Dark Rock/Goth» ετικέτα να είναι αρκετά ακριβής όσον αφορά την περιγραφή της μουσικής τους. Συνήθως κάποιος περιμένει τα συγκροτήματα που έχουν ελαφρύνει τον ήχο τους και αρχίζουν να εισάγουν progressive στοιχεία, να συνεχίζουν ολοένα και περισσότερο σε αυτό το στυλ. Σε σχέση με τον προκάτοχό του λοιπόν, το «City Burials» έχει μια πιο straight διάθεση σε διάφορα σημεία του, και δεν είναι σίγουρα όσο progressive περιμέναμε. Σε κάποια τραγούδια μάλιστα, καθόλου. Για παράδειγμα, ο νέος αυτός δίσκος περιέχει δυο ξεκάθαρα light rock/jazz τραγούδια, τα «Lacquer» και «Vanishers», που περιέχουν έως και pop στοιχεία. Τέτοια σημεία επίσης, θα βρείτε διάσπαρτα σε ολόκληρο το album και εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι μπορούμε να τα δούμε και στα πιο Heavy κομμάτια του δίσκου. Σίγουρα αυτό είναι κάτι για το οποίο οι Σουηδοί είχαν δώσει ψήγματα στις προηγούμενες δουλειές τους, όμως σε καμία περίπτωση δεν περιμέναμε να γίνει τόσο άμεσο, κάνοντας στην άκρη 100% το Metal παρελθόν τους (στα συγκεκριμένα τραγούδια τουλάχιστον). Από την άλλη, ο δίσκος περιέχει και τα πιο Heavy κομμάτια του δίσκου, για παράδειγμα τα εναρκτήρια «Heart Set To Divide» ή «Behind The Blood». Οι prog στιγμές δεν έχουν εξαφανιστεί τελείως και είναι διάσπαρτες, καθώς και τα αντίστοιχα riff, όπως στο «Neon Epitaph» και στο τελευταίο τραγούδι του δίσκου, «Fighters», το οποίο είναι από τις καλές στιγμές του δίσκου και αποτελεί το πιο πολυποίκιλο κομμάτι (καθώς και ένα ενδεικτικό Progressive Metal σύγχρονο κομμάτι), το οποίο θα σας πρότεινα να ακούσετε οπωσδήποτε. Επίσης, δεν λείπουν και τα πιο ηλεκτρονικά/ambient σημεία, όπως για παράδειγμα στο «Flicker» και κάποια άλλα λίγα.

   Στα μείον του album βρίσκεται το γεγονός ότι ο ακροατής πιθανότατα θα νιώσει ότι η μεγάλη διάρκειά του δεν δικαιολογείται από την ποιότητά του. Μάλιστα μπορεί να το θεωρήσεις ακόμη και βαρετό σε πολλά σημεία. Σίγουρα το ότι μερικά κομμάτια παραείναι soft δεν αποτελεί κάτι αρνητικό. Όμως σε πολλά από αυτά λείπει η ποιότητα που χρειάζεται. Από την άλλη, η παραγωγή είναι φανταστική, ο Jonas Renkse είναι ένας καταπληκτικός τραγουδιστής, όπως και τα άλλα μέλη του συγκροτήματος σπουδαίοι μουσικοί, όμως όσο τεχνικά άρτιος και συναισθηματικός κιθαρίστας και να είναι ο Anders Nyström, σε πάμπολλα σημεία, η κιθάρα απλά έχει το ρόλο του κομπάρσου.

   Είτε πιο progressive, είτε λιγότερο, αυτός ο Dark Rock δρόμος που έχουν επιλέξει οι KATATONIA είναι σίγουρα αυτός που θα συνεχιστεί στο μέλλον από τους Σουηδούς. Αν περιμένατε ένα πιο Death/Doom album, ή ακόμη κι ένα «Viva Emptiness», σίγουρα θα απογοητευτείτε. Αν πάλι, ακούσετε το «City Burials» πιο ανοιχτόμυαλα θα βρείτε αρκετές ωραίες στιγμές οπότε αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία.

Βαθμολογία: 6.5/10
Συντάκτης: Γιώργος Κουρου
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: KATATONIA – Επίσημη σελίδα