Το ντουέτο των ANAAL NATHRAKH μας προσφέρει «μηδενιστική» και «μισανθρωπική» Extreme Metal μουσική από το έτος 1999. Το συγκρότημα δεν έχει δείξει σημάδια επιβράδυνσης και, με τη συνεργασία των V.I.T.R.I.O.L. και Irrumator, δυο σκοτεινά μυαλά συγχρονίζονται, δημιουργώντας μια μάχιμη και ακραία μουσική μηχανή! Κάποια παραπάνω λόγια σχετικά με το τελευταίο άλμπουμ των  A.N. με τίτλο «Endarkenment», δίνονται από τον Dave Hunt…

---

– Dave γειά χαρά από Αθήνα και το TheGallery.gr. Πρώτα απ’ όλα συγχαρητήρια για το καινούργιο σας άλμπουμ, που είναι υπέροχο! Το «Endarkenment» κυκλοφόρησε στις 2 Οκτωβρίου 2020. Είστε ευχαριστημένοι από την ανταπόκριση του κόσμου και τις κριτικές έως τώρα;

Dave Hunt: Καλησπέρα και ευχαριστώ, χαίρομαι που σου άρεσε. Σύμφωνα με τα όσα ξέρουμε για την ανταπόκριση, ναι είναι πολύ καλή έως τώρα, παρόλο που δε δίνουμε και τόση σημασία. Δεν εννοώ ότι δεν έχει σημασία αν σε κάποιον αρέσει η μουσική μας, απλά δε νομίζω κάνει καλό σε μία μπάντα να αφιερώνει πολύ χρόνο να διαβάζει τον τύπο που γράφει γι’ αυτήν. Οι κριτικές κλπ είναι καλές για τη μουσική των άλλων, αλλά όταν πρόκειται για τη δική σου, πιστεύω είναι καλύτερα να συγκεντρώνεσαι στο αν είσαι χαρούμενος με τη μουσική σου εσύ ο ίδιος. Αυτό συμβαίνει επειδή εάν διαβάσεις καλές κριτικές μπορεί να σου δώσει μια διογκωμένη αίσθηση της δικής σου λαμπρότητας, το οποίο δεν είναι υγιές. Και αν διαβάσεις κακές κριτικές, μπορεί να σε ρίξει, ενώ δεν υπάρχει λόγος να σκέφτεσαι τέτοια πράγματα. Οπότε, ο μόνος τρόπος να φτιάξεις καλή μουσική, πιστεύω, είναι το να ικανοποιείς τον εαυτό σου. Πέρα απ’ αυτό, αν αρέσει στον κόσμο, αυτό είναι υπέροχο και πάντα εκτιμούμε τον ενθουσιασμό των οπαδών μας. Είναι καλύτερο πάντως να μην ξοδεύεις πολύ χρόνο στις κριτικές των άλλων. Λέγοντας όλα αυτά, τα νούμερα από τα streamings ήταν πάρα πολύ καλά, με πάνω από ένα εκατομμύριο streams μόνο στο Sportify σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, το άλμπουμ μπήκε στα ροκ charts σε μερικές χώρες και συνεχίζει. Και έχω δει και σχόλια οπαδών όπως «soundtrack of the 2020» με αυτήν την κατεστραμμένη κατάσταση που υποδηλώνει. Οπότε όλα αυτά ακούγονται καλά…

– Με ποιό τρόπο συνθέσατε το νέο άλμπουμ; Όλη αυτή η τρελή κατάσταση με τον κορωνοϊό έχει επηρεάσει το πως δουλέψατε αυτή τη φορά;

Dave Hunt: Βασικά, είχαμε ολοκληρώσει τη δουλειά για το άλμπουμ ακριβώς προτού η πανδημία χτυπήσει πραγματικά την γειτονιά μας, οπότε γλιτώσαμε τα χειρότερα.  Αυτό ήταν συγκριτικά απλό για εμάς – είμαστε μόνο δύο, οπότε ο Mick έγραψε και ηχογράφησε όλη τη μουσική σε μια απίστευτα έντονη συναισθηματική έκρηξη, εγώ έγραψα τους στίχους και τους έβαλα μέσα στα τραγούδια. Ύστερα βρεθήκαμε μαζί για να ηχογραφήσουμε. Τότε ο Mike ήρθε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στο Birmingham της Αγγλίας που μένω και ηχογραφήσαμε τα φωνητικά σε μια μικρή βιομηχανική μονάδα, σε μία περιοχή περιτριγυρισμένη από εργοστάσια και αποθήκες. Θα ήταν ωραία να πάω και να ηχογραφήσουμε τα κομμάτια στο σπίτι του Mike στην Καλιφόρνια φυσικά! Αλλά και έτσι βόλεψε αρκετά. Μετά ξεχαστήκαμε, μιας και η καραντίνα ξεκίνησε αμέσως αφότου ολοκληρώσαμε και παραδώσαμε το υλικό στην εταιρεία. Δεν ξέραμε αν και πότε θα έβγαινε το άλμπουμ. Αυτή ήταν μια έντονα ανασφαλής περίοδος για όλον τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της μουσικής βιομηχανίας, αλλά και για εμάς τους ίδιους. Τελικά όλα ήρθαν καλά και είμαστε εδώ! Ίσως αργότερα απ’ ότι περιμέναμε, αλλά προχωράμε δυνατά..!

– Τι θέλει να περάσει στον ακροατή ο τίτλος του νέου σας άλμπουμ; Ως μπάντα είστε αρκετά ευαίσθητοι σε κοινωνικά θέματα και καθημερινές εκδηλώσεις, συνεπώς ποιες καταστάσεις σας ενέπνευσαν στιχουργικά αυτή τη φορά;  

Dave Hunt: Η λέξη «endarkenment» προσπαθεί να πιάσει κάτι σε σχέση με την πορεία που έχει πάρει ο κόσμος τα τελευταία χρόνια. Μου φαίνεται ότι υπάρχει μια άρνηση ή απομάκρυνση από αυτό που λέμε περιβαλλοντικές αξίες όπως και από έννοιες όπως «αντικειμενική αλήθεια», «ορθολογισμός», «απόδειξη», «ένδειξη», «επιστήμη», «ειδικοί» κλπ. Τον περισσότερο καιρό ο λόγος των ανθρώπων σημαδεύεται από συναίσθημα και τα γεγονότα είναι απλώς ενοχλητικά. Ο κόσμος δε φαίνεται να συζητά λογικά, σε αντίθεση προτιμούν να εκφράζουν συναισθήματα. Προφανώς στη ζωή μου, αυτό ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Brexit. Δεν είχε σημασία ποιές πληροφορίες θα μπορούσε να παρουσιάσει κάθε πλευρά στη συζήτηση για το Brexit, επειδή η έλλειψη  πληροφοριών δεν ήταν αυτό που οδήγησε στην αντιδικία. Αλλά αυτό είναι μόνο ένα τοπικό παράδειγμα για κάτι που είναι πολύ πιο διαδεδομένο – κοιτάξτε τις ΗΠΑ, κοιτάξτε τη Βραζιλία, κοιτάξτε την άνοδο του λαϊκισμού σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και ούτω καθεξής. Είμαι σίγουρος ότι αυτό πρέπει να χτυπήσει ένα καμπανάκι και στην Ελλάδα, ειδικά με την ταραχώδη πρόσφατη ιστορία εκεί. Έπειτα, υπάρχουν και άλλες πτυχές της ένταξης, όπως το γεγονός ότι φαίνεται γενικά ότι μπαίνουμε σε μια πιο σκοτεινή φάση της παγκόσμιας ιστορίας – υπάρχει ένας ανερχόμενος ψυχρός πόλεμος για άλλη μια φορά, το κλίμα πλησιάζει σε ένα επίπεδο όπου θα διαλυθεί «πέραν επισκευής» και ούτω καθεξής. Ο κόσμος μοιάζει πλέον ένα πιο σκοτεινό και πιο ασταθές μέρος από ό, τι πριν από λίγα χρόνια.

– Παρόλο που το «Endarkenment» παραμένει ένα Extreme Metal άλμπουμ, έχω την εντύπωση ότι θα μπορούσε να περιγραφεί ως το πιο «προσβάσιμο» για έναν ακροατή που δε σας είχε ακούσει ποτέ, συγκριτικά με την υπόλοιπη δισκογραφία σας. Συμφωνείς με αυτήν την άποψη;

Dave Hunt: Πιθανώς. Δεν ξέρω αν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη «προσβάσιμο», διότι πάντα συνεπάγεται ότι είναι εμπορικό και δεν νομίζω κάτι τέτοιο να ισχύει για το «Endarkenment». Για εμάς φαίνεται ιδιαίτερα «άμεσο». Νιώθεις ότι μπαίνεις αμέσως στο κλίμα του άλμπουμ. Φυσικά, όπως και με τους άλλους δίσκους μας, νομίζω πως, με την πάροδο του χρόνου, θα βρείτε πολλές νέες πινελιές καθώς το ακούτε. Πάντως ΝΑΙ, για έναν ακροατή που δεν μας έχει ακούσει ποτέ, μπορεί να είναι ένα καλό μέρος για να ξεκινήσει. Βασικά όταν συνθέτεις/ηχογραφείς μουσική για νέο άλμπουμ, υπάρχει η τάση να ξεχνάς ότι πιθανότατα αυτή η νέα δουλειά να είναι το πρώτο πράγμα που θα ακούσει κάποιος από σένα. Και νομίζω ότι είναι υπέροχο που, ακόμα και αν έχεις κάνει ή γράψει πολλά άλμπουμ στο παρελθόν, αυτή η πρώτη εμπειρία για τον νέο ακροατή να είναι συναρπαστική και φρέσκια ώστε να συλλάβει τη φαντασία σου. Ας ελπίσουμε ότι το «Endarkenment» μπορεί να το κάνει αυτό…

 – Το 2020 έχει περιγραφεί από πολλούς ως μια εντελώς τρελή χρονιά, με διάφορες «καταστάσεις» να συμβαίνουν παγκοσμίως. Θα μπορούσε το «Endarkenment» να είναι το ιδανικό soundtrack του 2020 και γιατί;

Dave Hunt: Χαχα, λοιπόν, δεν θα ήταν περίεργο για μένα να πω κάτι τέτοιο, αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι που έχω δει και άλλοι να λένε. Ίσως λοιπόν να έχουμε μια πραγματική αξίωση για την περιγραφή του «Soundtrack του 2020». Νομίζω ότι εν μέρει έχει να κάνει με αυτήν τη σαφήνεια και την αμεσότητα στη μουσική και τον ήχο μας. Και επίσης η θεματολογία μας σχετίζονται με ένα συναίσθημα που νομίζω ότι έχουν πολλοί άνθρωποι, αλλά δεν μπόρεσαν να σκουμπήσουν ή να το περιγράψουν. Περισσότερες από μια φορές έχω βρεθεί να μιλάω με άτομα εκτός μουσικής βιομηχανίας, προσπαθώντας να δω πώς αισθάνονται τώρα που τα πράγματα έχουν αλλάξει. Όλοι τους περιέγραψαν μιας κατάσταση που περιγράφεται με μια λέξη: «endarkenment» (σκοταδισμός). Και αυτό είναι αξιοπερίεργο μιας και  όπως είπα νωρίτερα, γράψαμε το άλμπουμ πριν ξεκινήσει η πανδημία. Έτσι θα μπορούσε εύκολα να αφορά έναν κόσμο που ξαφνικά εξαφανίστηκε. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν υπάρχει τεράστια αλλαγή στον πολιτισμό ή σε παγκόσμια γεγονότα. Στην περίπτωσή μας, όμως, η πανδημία φαίνεται να συνδέεται με όλες τις ίδιες ανησυχίες που αντιμετωπίζαμε και προσπαθούσαμε να διατυπώσουμε. Έτσι, με έναν περίεργο τρόπο, γίναμε προφητικοί, χαχα! Υπάρχει ένας τρόπος με τον οποίο η πρόοδος της «τρέλας» του 2020 έκανε το «Endarkenment» να φαίνεται όλο και πιο σχετικό με την πάροδο του χρόνου. Οπότε ναι, soundtrack για το 2020; Θα το κρατήσω αυτό!

– Μπορείς να μας πεις κάποια πράγματα για το «ακραίο» εξώφυλλο του καινούργιου σας άλμπουμ; Ποιος είναι ο συμβολισμός πίσω από αυτό;

Dave Hunt: Λοιπόν, πρόκειται για μια εντυπωσιακή εικόνα, έτσι δεν είναι; Χαχα! Προφανώς συνειδητοποιούμε πόσο ασταθές και αμβλύ είναι το εξώφυλλο, όντας «κάπως» ακραίο, σε σημείο τέτοιο που θα προκαλέσει γέλιο ή αηδία. Ή και τα δύο! Και αυτό είναι μέρος ενός καλού εξωφύλλου, να καταφέρνει  να τραβήξει την προσοχή… Αλλά ταυτόχρονα είναι καλλιτεχνικά απολύτως σοβαρό! Είναι μια απεικόνιση της κατάστασης του αστού-πολίτη του 21ου αιώνα. Εμείς οι πολίτες, εμείς οι άνθρωποι, αντιμετωπιζόμαστε όλο και περισσότερο σαν να είμαστε «ζώα» ή «εμπορεύματα». Η ύπαρξή μας είναι ολοένα και πιο «Οργουελική». Και το πλησιέστερο ζώο στον άνθρωπο, ανατομικά και πιθανώς νοητικά, είναι οι χοίροι. Οι χοίροι είναι μια ισχυρή μεταφορά του ανθρώπου στην κοινωνία. Ειδικά όταν συζητάμε για το είδος της απαισιόδοξης, μισανθρωπικής ιδέας που διακατέχει τους ANAAL NATHRAKH. Σαν τους χοίρους, στριφογυρίζουμε γύρω από τα σκουπίδια, με μόνο ενδιαφέρον γι’ αυτό που μπορούμε να φάμε ή να γαμήσουμε! Αυτό αντικατοπτρίζεται στο πώς καλούμαστε να δούμε τον κόσμο, είτε μέσω του σεξ, είτε με τρόπο τέτοιο ώστε η αντανάκλαση των απογοητευμένων σεξουαλικών πιέσεων να βγαίνει σε ψυχολογικό επίπεδο. Η μουσική μας είναι συχνά τετριμμένη, σχεδόν αποκλειστικά μιλώντας για σεξ, τραγούδια για strippers ή toy boy φιγούρες. Αυτή είναι και η ιδέα των «μορίων» αντί για οφθαλμούς στο γουρούνι του εξωφύλλου. Ένα νεκρό, χαζό, ταπεινωμένο ζώο που μπορεί να δει μόνο μέσα από ένα υποβαθμισμένο, εξευγενισμένο και απογοητευμένο σεξουαλικό πρίσμα, θέλοντας να κυλιστεί στην κοπριά του και μόνο. Επίσης γνωστό ως: «Άνθρωπος»! Η ζωή και οι εμπειρίες μπορεί να είναι πλουσιότερες από αυτό και φυσικά δεν μπορείτε να συλλάβετε όλη μου τη ζωή μου ή τη δική σας με όμοιους όρους. Παρά ταύτα νομίζω ότι υπάρχει κάτι αναγνωρίσιμο σε αυτήν την ιδέα, ακριβώς όπως συμβαίνει και στην εικόνα του εξωφύλλου…

– Οι ANAAL NATHRAKH είναι μία ξεχωριστή μπάντα με το δικό της προσωπικό ήχο. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια πιστεύεις ότι εσύ και ο Mick Kenney έχετε ανακαλύψει όλα τα μουσικά μονοπάτια που είχατε ως όραμα όταν ξεκινούσατε;

Dave Hunt: Χαχα, δεν είχαμε κανένα όραμα όταν ξεκινήσαμε! Θέλαμε να κάνουμε κάτι που ήταν «σκληρό», «βαρύ» και «κακό», κάτι που θα ήταν συναρπαστικό για εμάς, το οποίο δεν ακούγαμε τότε από άλλες μπάντες. Αυτό έγινε από το πρώτο μας demo, οπότε ήταν ένα πολύ σύντομο ταξίδι ουσιαστικά, χαχα! Δεν είχαμε κανένα σχέδιο, καμία συγκεκριμένη φιλοδοξία, κανένα ορόσημο για να κρίνουμε αν είχαμε επιτύχει κάτι. θέλαμε πολύ να βγάλουμε ένα CD που θα μπορούσαμε να δούμε σε κάποιο κατάστημα και να παίξουμε μερικές συναυλίες σε ωραία μέρη. Αυτό ήταν. Το μόνο πράγμα που νοιαζόμασταν πραγματικά ήταν να κάνουμε κάτι που πιστεύαμε ότι θα ήταν εξαιρετικό. Η γενικότερη προσέγγιση μας δεν έχει αλλάξει καθόλου σε όλη τη διάρκεια ύπαρξης των ANAAL NATHRAKH. Απλώς αναπτύχθηκε μαζί με μας και τις ικανότητές μας σε κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που πιστεύαμε ότι θα φτάναμε. Και αυτό ακριβώς ζούμε τώρα. Σίγουρα ο τρόπος με τον οποίο κάνουμε τα πάντα έχει αναπτυχθεί και προχωρήσει σε τεράστιο βαθμό!

– Πέρασαν 19 χρόνια από τότε που κυκλοφορήσατε το άλμπουμ «The Codex Necro»! Ποιες θυμάσαι ως τις καλύτερες στιγμές της καριέρας σου ως τώρα;

Dave Hunt: Πέρασαν τόσα; Δεν είμαι ποτέ σίγουρος ποια χρονιά βγήκαν τα άλμπουμ. Ξέρω ότι ηχογραφήσαμε για πρώτη φορά στις αρχές του 1999, αλλά στη συνέχεια όλα γίνονται λίγο «θολά»! Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που έχουμε κάνει και μια τέτοια ερώτηση είναι αδύνατο να απαντηθεί! Θυμάμαι όταν υπέγραψα το πρώτο μας συμβόλαιο ενώ βρισκόμασταν έξω και τα πίναμε! Έλαβα μία τηλεφωνική κλήση από τον παραγωγό του John Peel λέγοντας ότι ήθελε να κάνουμε συνάντηση μαζί του. Η ηχογράφηση στα στούντιο Maida Vale του BBC. Το πρώτο μας σόου που γέμισε ένα χώρο που ήθελα πάντα να παίξω, με τους μισούς Napalm Death στη σκηνή μαζί μας και ανθρώπους όπως ο Gene Hoglan και ο Jeff Walker εκεί κοντά. Η πρώτη μας διεθνής παράσταση στο φεστιβάλ Inferno με ένα τεράστιο mosh pit το οποίο οι υπεύθυνοι μας είχαν διαβέβαιώσει ότι ποτέ δεν θα συνέβαινε. Έπαιξα στην Αθήνα και μπόρεσα να τραβήξω φωτογραφία τον τόπο όπου συνέβησαν όλα αυτά που έγραψα στην διατριβή μου. Γενικά θυμάμαι τον εαυτό μου σε μέρη που δεν θα είχα δεί ποτέ – Αυστραλία, Ιαπωνία, το εκπληκτικό πρώτο σόου στη Μόσχα. Επίσης, στεκούμενος στην άκρη του Ειρηνικού όταν βρέθηκα εκεί για ηχογαφήσεις, με θυμάμαι να λέω στον Mick «τι στο διάολο κάνουμε εδώ;». Βλέποντας ότι ένα από τα κομμάτια μας είχε περάσει τρία εκατομμύρια ακροάσεις στο Spotify. Πριν από μερικές εβδομάδες βλέποντας το «Endarkenment» στα πραγματικά επίσημα charts. Λήψη μηνυμάτων από άτομα σε μέρη του κόσμου όπου είναι πραγματικά παράνομο να ακούνε μουσική όπως η δική μας, ή από άτομα που λένε ότι δεν είναι σίγουροι ότι θα τα έβγαζαν πέρα αν δεν τους βοηθούσε η μουσική μας. Επίσης συνάντησα ανθρώπους που είχαν πετάξει ή οδηγούσαν για ώρες για να μας δουν να παίζουμε ζωντανά. Η απόλυτη, «παραλυτική» αίσθηση του αγώνα μου με ένα πτυσσόμενο κρεβάτι σε δωμάτιο ξενοδοχείου παρέα με τον Mick και τον ατζέντη μας. Υπάρχουν τόσα πολλά, και είμαι βέβαιος ότι πολλά από αυτά δεν θα είχαν καν νόημα για άλλους ανθρώπους – έπρεπε να είστε εκεί για το πτυσσόμενο κρεβάτι, για παράδειγμα, χαχα!

– Στην μουσική των ANAAL NATHRAKH υπήρχε πάντα αυτό το στοιχείο «μηδενισμού». Νιώθεις ότι θυμώνεις περισσότερο κάθε μέρα με τον κόσμο;

Dave Hunt: Ναι, υπάρχει ένας περίεργος σύνδεσμος μεταξύ «μηδενισμού» και «οργής». Από την μια μεριά θα νομίζατε ότι θα ήταν πολύ ξεχωριστές σαν έννοιες – εάν τίποτα δεν έχει σημασία, γιατί θα θυμώσουμε γι’ αυτό; Αλλά οι πιο σοβαρές απόπειρες σκέψης ή αντιμετώπισης του μηδενισμού φαίνεται να έχουν ισχυρές συναισθηματικές βάσεις συνδεδεμένες με αυτές, είτε αυτή είναι η οργή που είναι προφανής στους μηδενιστές με πολιτικό υπόβαθρο, είτε είναι ο φόβος και σχεδόν το δέος με τον οποίο συχνά συνδέεται ο μηδενισμός στην φιλοσοφία από τους μη μηδενιστές. Και στην περίπτωσή μας, ναι, η οργή συνδέεται άμεσα με τον μηδενισμό. Νομίζω ότι γεννιέται από την αίσθηση ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά – ο κόσμος στον οποίο ζούμε έχει πολλά που προκαλούν μηδενιστικά συναισθήματα, όμως το γεγονός ότι ο κόσμος θα μπορούσε να είναι καλύτερος, κάνει κάποιον να θυμώνει για τον τρόπο που είναι σήμερα. Σίγουρα αισθάνομαι πιο θυμωμένος στις μέρες μας απ’ότι όταν ήμουν νεότερος – και ήμουν ένας ιδιαίτερα «θυμωμένος» νεαρός. Αν και νομίζω ότι τώρα αισθάνομαι λιγότερο μηδενιστής και περισσότερο απαισιόδοξος. Έχω μάθει να αντιμετωπίζω τον μηδενισμό βλέποντάς τον σχεδόν ως δώρο – εννοώντας ότι δεν υπάρχει καμία σημασία σε τίποτα πέρα ​​από τη σημασία που αντιλαμβάνεσαι, όμως αυτό συνεπάγεται ότι η σημασία με την οποία ενσαρκώνεις τα πράγματα είναι η απόλυτη μορφή σημασίας. Έτσι, κατά έναν περίεργο τρόπο, απομακρύνοντας το νόημα από τη ζωή, ο μηδενισμός σου δίνει όλο το νόημα στον κόσμο. Αυτό είναι τρομακτικό για πολλούς ανθρώπους σε φιλοσοφικό επίπεδο. Αλλά συμφιλιώθηκα τώρα με αυτό, κάτα κάποιο τρόπο. Το πρόβλημα πλέον έχει να κάνει περισσότερο με την απαισιοδοξία και την οργή, παρά με τον μηδενισμό!

– Ποια είναι τα σχέδια των ANAAL NATHRAKH για το μέλλον?

Dave Hunt: Λοιπόν τώρα στα τέλη του 2020, αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση, έτσι; Είναι σχεδόν αδύνατο να σκεφτούμε τι είδους πράγματα υποτίθεται ότι θα είχαμε κάνει εως τώρα! Εάν κυκλοφορήσεις ένα άλμπουμ, περιμένεις να κάνεις και άλλα πράγματα, ειδικά παίζοντας συναυλίες. Και στην περίπτωσή μας, το «Endarkenment» φαίνεται να τα πάει πολύ καλά, τουλάχιστον σε ορισμένα μέρη του κόσμου, και αυτό συνήθως θα άνοιγε ακόμη περισσότερες πόρτες και ακόμη πιο ενδιαφέρουσες δυνατότητες. Αλλά όπως έχουν τα πράγματα, η ζωντανή μουσική είναι εκτός πλάνων. Ορισμένες μπάντες ανακοινώνουν συναυλίες, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι αυτό είναι λίγο παιδαριώδες – δεν κατηγορώ τους ανθρώπους που αισθάνονται απογοητευμένοι και θέλουν να προτρέξουν σε μια εποχή όπου οι συναυλίες θα πραγματοποιούνται κανονικά. Αλλά σήμερα, δεν είμαστε ακόμη εκεί – δεν ξέρουμε αν θα πραγματοποιηθούν καν συναυλίες μέσα στο 2021. Και μέχρι είμαστε σίγουροι γι’αυτό, δεν αισθάνομαι άνετα να κάνω σχέδια που θα μπορούσαν εύκολα να ξάνα οδηγήσουν σε ακύρωση, βιώνοντας καταστάσεις όπου οπαδοί και γενικότερα όλοι οι εμπλεκόμενοι άνθρωποι χάνουν χρήματα και ούτω καθεξής. Παρ’ όλα αυτά όμως, θα θέλαμε να είμαστε σε θέση να κάνουμε μερικά από τα πράγματα που «πρέπει» να κάνουμε τώρα, ελπίζοντας πως τα πράγματα θα αρχίσουν να αλλάζουν προς το καλύτερο σύντομα…

– Ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη και ελπίζουμε να σας δούμε ζωντανά ξανά στην Ελλάδα, όταν όλη αυτή η τρέλα τελειώσει! Οι τελευταίες λέξεις είναι δικές σου…

Dave Hunt: Και εγώ σε ευχαριστώ. Θα θέλαμε πολύ να ξαναπαίξουμε στην Ελλάδα, οπότε πραγματικά ελπίζω να τα καταφέρουμε!

Συνέντευξη: Νίκος Μανούσης
Μετάφραση/Απόδοση στα Ελληνικά: Τάσος Βαρελάς
Επιμέλεια Εξωφύλλου: Μιχάλης Δημητρόπουλος
Σχεδιασμός και Επιμέλεια Συνέντευξης: Αλέξανδρος Σουλτάτος
Ημερομηνία: 9 Οκτωβρίου 2020
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: ANAAL NATHRAKH – Σελίδα Facebook
Copyright © 2020 by THEGALLERY.GR