Draconian – Under A Godless Veil

You are currently viewing Draconian – Under A Godless Veil

Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 01:02:11
Εταιρεία: Napalm Records

Το να γράψεις μια δισκοκριτκή και να πεις την άποψή σου πάνω στην δουλειά και τον κόπο κάποιου, δεν είναι ποτέ εύκολο και πολλές φορές είναι ίσως και δυσάρεστο. Ειδικά όταν πρόκειται για συγκρότημα το οποίο το νιώθεις δικό σου, νιώθεις να το αγαπάς και να είναι κομμάτι σου, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Έτσι, όταν ήρθε η στιγμή να ακούσω το καινούργιο άλμπουμ των αγαπημένων DRACONIAN, αφενός υπήρχε φυσικά η αγωνία, αφετέρου το γεγονός ότι θα έπρεπε να πω κάτι για αυτό που ίσως να μην αρέσει ούτε σε εμένα τον ίδιο.

Ευτυχώς, πριν από όλα αυτά, είχε προηγηθεί το single του «Under A Godless Veil», το τρομερό και φοβερό «Lustrous Heart», μετριάζοντας τις αμφιβολίες. Όχι γιατί είναι ένα κομμάτι που θα σε κάνει να χτυπηθείς, δεν θες αυτό φυσικά από τους Σουηδούς, αλλά γιατί σου χτύπαγε αλύπητα τον εσωτερικό σου κόσμο και προφανώς, εδώ, αυτό είναι το ζητούμενο.

Ξεκινάμε λοιπόν από το εξώφυλλο. Γοτθικό,  τρομακτικό σχεδόν. Ο θάνατος είναι μάλλον παρών. Αλλά αυτό δεν είναι αυτό που σου τραβάει το μάτι. Αυτό που το τραβάει είναι το λογότυπο του συγκροτήματος. Ο τρόπος αναγραφής της λέξης DRACONIAN δεν είναι αυτός των προηγούμενων δίσκων του σχήματος αλλά αυτός της πρώτης τους κυκλοφορίας, του «Where Lovers Mourn» του 2003. Είναι το λογότυπο με το οποίο τους γνωρίσαμε, το λογότυπο που έφεραν όταν, κυκλοφορώντας τον πρώτο τους δίσκο, πολλοί και ανάμεσα τους και εγώ είχαμε πει «αυτό είναι THEATRE OF TRAGEDY, όπως οι THEATRE OF TRAGEDY θα έπρεπε να είναι». Λίγο το πρώτο single λοιπόν, λίγο το λογότυπο, λίγο τα «The Sacrificial Flame», «Sorrow Of Sofia» και «Moon Over Sabaoth» που ακολούθησαν, εκτόξευσαν όχι μόνο την ανυπομονησία αλλά και την ελπίδα ότι κάτι πραγματικά καλό έρχεται από το στρατόπεδο των Σουηδών.

Και ήρθε η επιβεβαίωση. Το «Under A Godless Veil» έπαιξε στην ολοκληρία του. Ξανάπαιξε απευθείας. Και ξανά. Μέχρι να είμαι σίγουρος ότι δεν είναι απλά ενθουσιασμός αλλά πραγματικότητα αυτό που έβγαινε από τα ηχεία. Και ήταν. Δεν πρόκειται για απευθείας αναφορά στο ντεμπούτο της μπάντας. Ούτε για ένα σύνολο που απορρίπτει την μέχρι τώρα πορεία του συγκροτήματος. Πρόκειται για μια στροφή στον πιο Doom Death ήχο τους, αλλά διατηρώντας όλα τα γοτθικά στοιχεία του πρόσφατου παρόντος τους. Ένα πάντρεμα αντίστοιχο του μεγάλου στο χώρο ονόματός τους. Ένα αποτέλεσμα υπέροχο.

Δεν είναι μόνο τα προαναφερθέντα single του δίσκου, είναι ολόκληρο το άλμπουμ πολύ ιδιαίτερο και δυνατό. Μιλάει στον ακροατή. Τον βυθίζει σε μια θλίψη τέτοια που σχεδόν το απολαμβάνει. Το παιχνίδι του «κακού» και της «αθώας κοπέλας» κρατεί καλά και μέχρι την έξοδο, το υπέροχο «Ascend Into Darkness» σε κρατάει σαν ακροατή με αμείωτο το ενδιαφέρον σου.

Κανείς φίλος των DRACONIAN, παλιότερος και νεότερος δεν θα φύγει ανικανοποίητος. Κάτι θα βρει να του κεντρίσει το ενδιαφέρον και να τον κάνει να ευχαριστηθεί αυτήν την νέα δουλειά των Σουηδών! Απολαύστε υπεύθυνα! (Sleepwalkers… Αυτό. Ακούστε και θα καταλάβετε).

Βαθμολογία: 8/10
Συντάκτης: Φανούρης Εξηνταβελόνης
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: DRACONIAN – Επίσημη Σελίδα

This Post Has 4 Comments

  1. Vassiliki Pantazi

    Έχω κολλήσει ήδη, απο χθες βραδυ που τα ανέβασες!!!!
    Εννοείται οτι συμφωνώ απόλυτα με ολα οσα είπες……δεν εχω να προσθέσω κατι άλλο!!!!
    Αλλά όμως δεν είναι μόνο το άλμπουμ εξαιρετικό, αλλά κ η κριτική σου(οπως πάντα άλλωστε !!!!)

  2. Γιώργος Ψημμένος

    ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ άλμπουμ. Από τις λίγες μπάντες που κάθε άλμπουμ τους είναι αν όχι καλύτερο, ισάξιο με τα προηγούμενά τους…

    Επιπλέον, τα φωνητικά του Anders Jacobsson έχουν αλλάξει επίπεδο…

  3. George Manis

    Από τις πολύ καλές δουλειές που ακούσαμε φέτος!!
    Οι Draconian προσφέρουν στο κοινό τους έναν υπέροχο δίσκο και μας φτιάχνουν λίγο την κατά τά άλλα πολύ κακή χρονιά.

  4. Οι ποιητικοι για εμένα drakonian ανέκαθεν αποτελούσαν πηγή έμπνευσης για ποιήματα και εικόνες. Ένα άλμπουμ γεμάτο μελαγχολία και ρομαντισμό για εμένα .υπέροχο το εξώφυλλο θα συμφωνήσω γενικότερα με την περιγραφή επίσης ,μ’αρέσει που μου δίνει μια θλίψη Ναι νοσταλγία για κάτι τρομακτικό .λάτρεψα τα φωνητικά και τους στοίχους και βέβαια την μουσική .!

Αφήστε μια απάντηση