Χρονολογία: 2020
Συνολική Διάρκεια: 39:25
Εταιρεία: Century Media

Ο πολυτάλαντος Ice-T και η σχεδόν στα όρια του νομίμου ομάδα του BODY COUNT είναι επιτέλους και πάλι εδώ αγριεμένοι όσο ποτέ! Με σχεδόν 30 χρόνια καριέρας στην πλάτη τους, η ανάγκη να είναι ακόμη στα πράγματα είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Σίγουρα βέβαια η μπάντα αποτελεί και μία διέξοδο για τον ίδιο τον Ice-T γιατί με τόση οργή και δύναμη που βγάζει ακόμη και σήμερα, αν δεν το έκανε έτσι, σίγουρα θα έβγαινε στο δρόμο και θα έκανε τη θεματολογία του πραγματικότητα! Κοινωνικές ανισότητες, άσκοπη κρατική βία, ρατσισμός και όλα τα σχετικά παρουσιάζονται και καυτηριάζονται χωρίς έλεος ενώ η μουσική στροφή, πιο κοντά στο Hardcore, που ξεκίνησαν το 2014 με το «Manslaughter» και συνέχισαν το 2017 στο «Bloodlust» συνεχίζετε κανονικότατα και εδώ , μάλιστα με τη συμμετοχή εκλεκτών καλεσμένων, όπως του Riley Gale των POWER TRIP, του Jamey Jasta των HATEBREED και της Amy Lee των EVANESCENCE που κάνουν εξαιρετική δουλειά στα κομμάτια που συμμετέχουν.

Ο δίσκος λοιπόν, ξεκινάει με το ομώνυμο τραγούδι που φυσικά σε πιάνει απ’ το λαιμό και το «Point the finger» που ακολουθεί με τον Riley Gale συνεχίζει το ξύλο χωρίς έλεος. Στη συνέχεια το «Bum-Rush» που είναι το πρώτο single του δίσκου θυμίζει αρκετά τα παλιά για να ακολουθήσει μία διασκευή (όπως και στον προηγούμενο δίσκο όπου διασκεύασαν SLAYER) στο παραπάνω από κλασικό «Ace of Spades», φόρος τιμής στον φίλο τους Lemmy, χωρίς περαιτέρω σχόλια. Το «Another Level» με τον Jamey Jasta είναι ένα ωραίο ατμοσφαιρικό και μυστηριώδες κομμάτι με «μοντέρνες» επιρροές, αρκετές εκτός Metal αλλά ακούγεται ευχάριστα και λογικά στα Live όταν μπαίνει το ρεφραίν θα πέφτει αρκετό ξύλο από κάτω. Συνεχίζουμε με μία ας πούμε επανηχογράφηση – διασκευή του τραγουδιού «Colours», ένα κλασικό hit από το 1988 και την σόλο καριέρα του Ice-T, σίγουρα οι περισσότεροι κάπου το έχουνε ακούσει, εδώ το φέρνουν στα μέτρα των BODY COUNT και το αποτέλεσμα είναι μια χαρά. Στη συνέχεια νομίζω είναι η πιο μέτρια στιγμή του δίσκου με το «No Remorse» να είναι οργισμένο μεν αλλά γενικά αδιάφορο, μετά όμως το «When I’m gone» με την Amy Lee μας δίνει ένα ενδιαφέρον μείγμα BODY COUNT  και EVANESCENCE, ένα πείραμα που κρίνεται αρκετά πετυχημένο, αρκετά μοντέρνο για τα γούστα μου φυσικά! Το «Τhee Critical Beatdown» είναι άλλη μια αδιάφορη στιγμή θα έλεγα για να φτάσουμε στο τελευταίο κομμάτι με τον προφανή για το περιεχόμενό του τίτλο «The Hate Is Real». Αν στον προηγούμενο δίσκο τους είχαν κάνει διασκευή SLAYER, εδώ κλείνουν με ένα κομμάτι που αν το τραγουδούσε ο Tom Araya, θα χώραγε άνετα σε κάποιον απ τους τελευταίους δίσκους των Thrash Metal Τιτάνων !

Κάποιες εκδόσεις έχουν για bonus track άλλη μια επανηχογράφηση από το εκτός BODY COUNT παρελθόν του αρχηγού, το «6 In Tha Morning». Το μόνο που θα πω εδώ είναι ότι εμένα προσωπικά μου θύμισε το τραγούδι των τίτλων από την παλιά σειρά «Ο Πρίγκιπας του Μπελ  Έαρ», οπότε σταματάω εδώ.

Συνοψίζοντας, ο νέος 7^ος δίσκων των BODY COUNT είναι μία ακόμη πολύ καλή δουλειά, δεν θα έχει λογικά το αντίκτυπο του πρώτου κλασικού πια δίσκου αλλά είναι άξιος συνεχιστής της κληρονομιάς της μπάντας με κάποια πολύ καλά κομμάτια, δυνατές συμμετοχές και γενικά αυτό ακριβώς που θέλουμε από τον Ice-T και την παρέα του όταν δεν κυνηγιούνται με την αστυνομία στους δρόμους του Λος Άντζελες.

Βαθμολογία: 7/10
Συντάκτης:  Αντώνης Λιβάνιος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: BODY COUNT- Σελίδα Facebook