Architects – For Those That Wish To Exist

You are currently viewing Architects – For Those That Wish To Exist

Χρονολογία: 2021
Συνολική Διάρκεια: 58:21
Εταιρεία: Epitaph

Ήταν νομίζω αναπόφευκτο. Όποιος παρακολουθούσε από κοντά την μπάντα έπρεπε να το είχε ψυλλιαστεί. Όποιος παρακολουθούσε από κοντά τη σκηνή έπρεπε να το είχε μυριστεί. Οι Άγγλοι ARCHITECTS επέστρεψαν με νέο άλμπουμ και νέο ήχο. 

Έχοντας ξεκινήσει στα μονοπάτια των THE DILLINGER ESCAPE PLAN, άλμπουμ με άλμπουμ άρχισαν να υιοθετούν έναν πιο Metalcore χαρακτήρα. Ξεχώρισαν κάπως από το σωρό καθώς η μουσική τους ήταν αρκετά συναισθηματική ενώ οι καλογραμμένοι στίχοι τους καταπιάνονταν άλλοτε με πιο προσωπικά θέματα και άλλοτε με πιο κοινωνικοπολιτικά. Η ταυτότητα του ήχου τους  διαμορφώθηκε με την προσθήκη Djent στοιχείων (κυρίως στα riff), ηλεκτρονικών στοιχείων, έγχορδα, πιάνο, synths όπως και καθαρά φωνητικά. Το τελικό αποτέλεσμα όμως ήταν πολύ προσεγμένο και ποτέ τους δεν ξέφυγαν από τον επιθετικό και τεχνικό χαρακτήρα του είδους, παρόλα τα παράταιρα στοιχεία.

Όλα αυτά όμως έρχονται να αλλάξουν με το «For Those That Wish To Exist». Ο Metalcore χαρακτήρας υποχώρησε ενώ τα παράταιρα στοιχεία απέκτησαν πρωταγωνιστικό ρόλο! Μετά τον θάνατο του κύριου συνθέτη και στιχουργού της μπάντας Tom Searle και το καθαρτικό «Holy Hell» του 2018, οι ARCHITECTS αποφασίσανε να γυρίσουνε σελίδα και να γράψουνε μια νέα εποχή. Όπως προ είπα, όποιος παρακολουθούσε τη σκηνή, έπρεπε να το περιμένει βλέποντας την πορεία των BRING ME THE HORIZON που φαίνεται ότι ηγούνται των αλλαγών στο σύγχρονο Metalcore.

Τα φωνητικά του Carter είναι στην πλειοψηφία τους καθαρά και τα ρεφραίν ανθεμικά – ότι πρέπει για να γεμίσουν τις αρένες. Τα έγχορδα, τα synths και οι ηλεκτρονικοί πειραματισμοί κυριαρχούν στο δίσκο και του δίνουν μια πιο δραματική διάσταση ενώ ο συνδυασμός τους με Djent riffs φέρνει στο νου τον Mick Gordon και τη μουσική του υπόκρουση για τα βίντεο παιχνίδια Doom (άκου το μπάσιμο για παράδειγμα του «An Ordinary Extinction»). Τα βαριά σημεία αποτελούνται επί το πλείστων από groovy breakdowns ενώ μερικές φορές λοξοκοιτούν στο industrial των RAMMSTEIN («Animals»). Οι ARCHITECTS δεν διστάζουν να εξερευνήσουν και πιο EDM/Dark Pop μονοπάτια («Flight Without Feathers») ενώ σε κομμάτια όπως το «Meteor» η μίξη κιθάρας με up-tempo pop μελωδίας θα μπορούσε να είναι άνετα βγαλμένη από τα Gothic pop-metal γκρουπ των 00ς.

Η βαριά πλευρά της μπάντας αντιπροσωπεύεται από τρία με τέσσερα περίπου κομμάτια όπου συναντάμε τα πιο σκληρά φωνητικά του Carter και τα χαρακτηριστικά breakdowns των Άγγλων. Στο «Impermanence», η συμμετοχή του Winston McCall των PARKWAY DRIVE ανεβάζει τα αίματα με την αγριοφωνάρα του ενώ στο «Goliath» ο Simon Neil των BIFFY CLYRO συνεισφέρει πολύ όμορφα με τα καθαρά αλλά και τα hardcore φωνητικά του.

Ακούγοντας το άλμπουμ μου σχηματίζεται η εικόνα ότι πρόκειται για μια εκσυγχρονισμένη εκδοχή των δύο πρώτων άλμπουμ των LINKIN PARK. Άκου τα «Little Wonder» και «Libertine» και προσπάθησε να μην σκεφτείς τους Αμερικανούς μέγα stars του Nu Metal. Θα μου έκανε μεγάλη εντύπωση αν ο συγχωρεμένος Chester Bennington δεν είναι μια από τις επιρροές του Sam Carter.

Βάζοντας στην εξίσωση την ιστορία των ARCHITECTS και τα διαφορετικά είδη που συναντάς στο «For Those That Wish To Exist», έχουμε ένα δίσκο αρκετά μπερδεμένο. Το οποίο σύμφωνα με την μπάντα είναι απολύτως φυσιολογικό καθώς νιώθουν μπερδεμένοι και οι ίδιοι ζώντας τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων. Είναι πάρα πολύ επηρεασμένοι από την καταστροφή του πλανήτη από τον άνθρωπο και αυτό είναι και το κύριο στιχουργικό θέμα του άλμπουμ.

Αν τα πιο «pop» κομμάτια ήταν λιγότερα, θα είχαμε σίγουρα ένα πιο ισορροπημένο δίσκο. Στα 58 λεπτά όμως που διαρκεί «For Those That Wish To Exist» δεν αναγνωρίζεις εύκολα τους ARCHITECTS των τελευταίων δέκα χρόνων. Μπορεί να φορέσανε νέο προσωπείο αλλά δεν είναι η πρώτη μπάντα που δοκιμάζει αυτή τη συνταγή. Έχουν προηγηθεί οι προαναφερθέντες LINKIN PARK, BRING ME THE HORIZON, αλλά και οι STARSET και οι SLEEP TOKEN (με το εξαιρετικό τους Dark Pop/Djent υβρίδιο).

Μπορεί να μην κερδίζουν στην πρωτοτυπία λοιπόν οι αγαπητοί Άγγλοι, άλλα έχουν ένα ταλέντο στο να γράφουν κολλητικές μελωδίες και αυτά τα λιγοστά breakdowns βαράνε κατευθείαν στο δόξα πατρί! Όσοι ψάχνετε μια πρόταση στο Alternative Metal (core;) σας, μπορεί να βρείτε το νέο αγαπημένο σας άλμπουμ.

Βαθμολογία: 7/10
Συντάκτης: Δημήτρης Μπενετάτος
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: ARCHITECTS – Επίσημη Σελίδα

Αφήστε μια απάντηση