Χρονολογία: 1999
Συνολική Διάρκεια: 46:48
Εταιρεία: Nuclear Blast
Ένα γνωστό γνωμικό αναφέρει πως «έχει ο καιρός γυρίσματα». Οι AMORPHIS οι οποίοι κάποτε έπαιζαν Death Metal, πλέον αυτοχαρακτηριζονται ως «space rock». Σοκ (!!!) με το πρώτο άκουσμα του δίσκου λοιπόν και μια μικρή αρχική απογοήτευση, μην θέλοντας να αποδεχτώ την μουσική αλλαγή μιας τόσο αγαπημένης μπάντας! Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως…
«Tuonela» («κάτω κόσμος» στην Φινλανδική μυθολογία) είναι η ονομασία του τέταρτου ολοκληρωμένου άλμπουμ των AMORPHIS. Όπως προανέφερα, ΞΕΧΝΑΜΕ τους AMORPHIS του θρυλικού «Tales From The Thousand Lakes» (στο οποίο μας είχαν δείξει κι εκεί βέβαια αρκετές rock καταβολές). Στο νέο δίσκο ΟΛΑ τα φωνητικά του Pasi Koskinen είναι καθαρά (με εξαίρεση το τραγούδι «Greed» όπου συνδυάζονται με Death κραυγές). Όλες οι συνθέσεις έχουν mid-tempo ρυθμούς, με ελάχιστα ξεσπάσματα, και σε πολλά σημεία χρησιμοποιούνται ανατολίτικες μελωδίες. Τα πλήκτρα συνεχίζουν να παίζουν βασικό ρόλο στην μουσική του συγκροτήματος και, σε συνδυασμό με την χρησιμοποίηση σιτάρ (υπεύθυνος ο Tomi Koivusaari), σαξοφώνου και φλάουτου, είναι αυτά που δίνουν μια άλλη διάσταση σε αρκετά από τα τραγούδια.
Ο δίσκος ξεκινάει με το «The Way», ένα τραγούδι που μας δείχνει τον διαφορετικό δρόμο που είχαν αρχίσει να χαράσσουν οι Φινλανδοί μέσα από το άλμπουμ «Elegy». Ο συγκεκριμένος δρόμος δεν ξέρω εάν έχει σχέση -η καλύτερα- δεν έχει σχέση με τη Heavy Metal μουσική. Αυτό όμως δεν προσυπογράφει ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι κακό. Το αντίθετο θα έλεγα. Κορυφαίες στιγμές του δίσκου τα: «The Way» (με χαρακτηριστιούς «Pink Floyd» ήχους!), «Divinity» (το πρώτο βίντεοκλιπ για τον δίσκο), «Rusty Moon» (φοβερές παραδοσιακές μελωδίες με φλάουτο και επιρροές από folklore Φινλανδική μυθολογία) και «Tuonela» (μια rock μπαλάντα με ξεχωριστές ηχητικές αποχρώσεις…).
Σε γενικές γραμμές, το «Tuonela» αδιαμφισβήτητα είναι ένας αξιόλογος δίσκος. Οι παλιοί οπαδοί των AMORPHIS ίσως «ξυνίσουν», βλέποντας τον ως κάτι «χαλαρό», «απαλό» και υπερβολικά μελωδικό, στοιχεία στα οποία μας προμηνύει ούτως ή άλλως η «απλοϊκή» μορφή του εξωφύλλου. Παρά ταύτα, έχει γίνει σοβαρή δουλειά για άλλη μια φορά απο τους Φινλανδούς! Το «Tuonela» συνιστάται σε «προοδευτικούς» μεταλλάδες χωρίς παρωπίδες…
Βαθμολογία: 7,5/10
Συντάκτης: Αλέξανδρος Σουλτάτος
Δακτυλογράφηση: Ραφαήλ Παγώνης
Διαδικτυακός Σύνδεσμος: AMORPHIS – Επίσημη Σελίδα
ΔΙΣΚΆΡΑ!!! Διαφορετικό από τις προηγούμενες δουλειές τους χαράζοντας έναν νέο δρόμο και μία νέα εποχή. Με το The Way να ανοίγει τον δίσκο και να σε ταξιδεύει με τις μελωδίες του. Το 7,5 είναι πολύ λίγο για αυτό το αριστούργημα. 9,5 /10 το λιγότερο!!!
Το αγαπάω. Αλλά είναι τόσο διαφορετικό που θα προτιμούσα να το κυκλοφορούσαν οι Eumorhis ας πούμε . Τότε θα ήταν ένα 9αρι άνετα. ..
Πάρα πολύ ωραίος δίσκος, ο οποίος φέρει μια πολύ απότομη ηχητική αλλαγή, πράγμα που, ανάλογα πώς θα σου κλικαρει, θα σου φανεί ευπρόσδεκτη ή όχι.. Νομίζω πως αν δεν ήταν επόμενος του Elegy, αλλά υπήρχαν 1-2 ενδιάμεσοι δίσκοι με πιο σταδιακή ηχητική μετάβαση, οι φανς θα έπαιρναν πολύ πιο ευχάριστα την αλλαγή αυτή.
Ο αγαπημενος μου δισκος Amorphis και πιστευω η καλυτερη στιγμη που συνδεθηκε το prog rock με το metal,πραγματικο διαμαντι και προσωπικα θα εβαζα 9αρι.
Πολύ όμορφος δίσκος… Νομίζω πως αδικείται επειδή ξεφεύγει από τα συνηθισμένα Amorphis